Inderdaad

zeer ingenieus,Zelfs een Crimezone-recensent loopt nog wel eens achter met lezen. Vandaar dus dat ik pas afgelopen week, nieuwsgierig geworden, eindelijk eens een exemplaar van De dichter meenam uit de bibliotheek. Ik werd bepaald niet teleurgesteld: ik lees heel graag boeken van Connelly omdat hij kans ziet mij het boek niet te willen laten wegleggen. Bij De dichter was dit nog een beetje erger dan normaal. Ik ben er in noodtempo doorheen gevlogen. Wat het verhaal nu zo bijzonder maakt? Dat weet ik eigenlijk niet eens. Dat heb ik vaker hoor, bij Connelly. Ik heb me er bij neergelegd dat ik daar waarschijnlijk nooit achter kom. Het zal wel de manier zijn waarop hij zijn karakters zo snel zo goed neerzet, dat je nieuwsgierig wordt naar hun wedervaren. Ik werd in elk geval nieuwsgierig naar Jack MacEvoy's wedervaren omdat de zelfmoord van je broer volgens mij iets is wat de bodem onder je bestaan kan wegslaan. En als rechtgeaarde fan van Edgar Allen Poe werd ik nieuwsgierig naar het verband tussen dit genie en de soms geniale misdadiger die door politie en FBI al snel 'De Dichter' wordt genoemd. Als Poe overigens wist hoe zijn naam en werken werden misbruikt zou hij zich in zijn graf omdraaien. Niet door Connelly hoor, maar door de personen in het boek.
Na een vlotte start zakt het boek in het middenstuk een beetje in. Er wordt erg veel heen en weer gevlogen tussen verschillende steden door erg veel verschillende mensen en dat haalt de vaart er uit. Gelukkig verschaft Connelly ons hier en daar handige lijstjes als geheugensteuntje. Het einde komt dan, ook al wil je natuurlijk niets liever dan weten wie nou de echte slechterik is, een beetje snel, en ik denk dat je het boek dus nog een keer moet lezen om meer te weten te komen over de beweegredenen van de moordenaar.
Ik kan het echter wel eens zijn met de quote op het omslag: 'Ingenieus en onweerstaanbaar.' Hier en daar overigens wel een rafeltje in de vertaling, maar niet zo dat het me ernstig stoorde.