Niet alle lijntjes uitgewerkt

Anne Swärd De Onzichtbare bruid


Anne Swärd (1969) is een Zweedse auteur. Ze studeerde sociale antropologie en creatief schrijven. Sinds 2003 verschijnen haar boeken in grote oplages en wordt ze genomineerd voor literaire prijzen en worden haar boeken ook daadwerkelijk onderscheiden. Haar werk is in vele talen verschenen waaronder het Duits, Engels, Pools, Russisch, Frans en het Nederlands.
De onzichtbare bruid is haar internationale doorbraak en verscheen oorspronkelijk onder de titel Vera.
Het is opmerkelijk dat in de weinige recensies die er te vinden zijn steevast wordt begonnen met haar aankomst in Zweden onder een valse naam en haar ontmoeting met de rijke Ivan die zich uit eigen belang over haar ontfermt. In geen van de besprekingen is de lange weg te vinden die op dat moment al achter het hoofdpersonage lag. Sandrine en haar zusjes Marie en Pauline maken voor en tijdens de oorlog nogal wat mee met hun moeder, grootmoeder en vader.
Ondanks haar boeiende schrijfstijl haalt de auteur regelmatig de vaart uit het verhaal door te lange uitweidingen. Het verhaal is opgebouwd met vele flashbacks waarin we meer te weten komen over haar troosteloze kinderjaren te wijten aan de ongerijmde leefwijze van grootmoeder en ouders, armoede, en aan de oorlog. Moeder verlaat huis en haard met haar dochters om ergens hoog in de bergen bijna in afzondering te leven. Daar waar geen auto kan komen leven ze in een vervallen stenen gebouw, het ouderlijk huis van de vader. Die hen daar nooit zal zoeken. Maar de oorlog arriveert wel in het dorpje waar een kleine bevolking de overmacht aan soldaten niet kan tegenhouden.
De schrijfster weet de spanning op te voeren maar creëert daarin wel erg veel lijntjes en verwachtingen die even zo gemakkelijk weer afgebroken worden. Van de zusjes horen we nooit meer wat, we moeten aannemen dat ze de oorlog niet hebben overleefd. Dat voelt Sandrine, maar er is geen bewijs. Jaren na de oorlog wanneer ze geïsoleerd leeft van de buitenwereld door haar huwelijk met de excentrieke Ivan doet ze navraag naar Levi, haar jeugdliefde, die uit een joodse familie komt. Heeft hij de oorlog overleefd? Haar rijke schoonfamilie stelt een onderzoek in, vindt het antwoord maar vindt het niet nodig haar daarvan op de hoogte te stellen.
De oorspronkelijke titel verwijst naar Sandrines dochter. Vera, het kind met de koude blauwe ogen van haar vader. Ze kan geen moederliefde voor het meisje opbrengen en het kind is bang voor haar. Vanna, de dienstbode van de rijke familie Ceder, vangt de baby vanaf haar geboorte op en leest haar iedere wens uit ogen. Vera raakt zeer gehecht aan Vanna, Vanna is de enige in het huis die werkelijk naar haar omkijkt. Er is een oma, er zijn ooms en tantes en een vader die zijn eigen motieven heeft om een vader te willen zijn, maar niemand kijkt naar het kind om. De schijn van een respectabele familie moet opgehouden worden, dat is het belangrijkste.
Sandrine kiest haar eigen weg maar het blijft onduidelijk welke route ze zal volgen.