Geluk is niet gewoon

Marc de Hond Licht in de tunnel

Succesvol theaterman, sportman, dj, internet ondernemer, auteur, maar bovenal gezinsman, familieman. Liefhebbende echtgenoot, trotse vader van twee peuters, zoon, broer, neef, oom, sportief, positief ingesteld mens met ontzettend veel gevoel voor humor. Duizendpoot en een ontzettend aardig en toegankelijk mens. We zagen hem afgelopen seizoen optreden in De slimste mens en wat presteerde hij goed! Hij bracht het tot de finale, wat leefden we mee en wat was het spel spannend. We hadden geen idee dat het in het echte leven toen al heel slecht ging en dat er voor tussen de opnames door in de kleedkamer een bed voor hem klaarstond. Dat hij toen al heel ver was met zijn boek Licht in de tunnel: we hadden geen idee. Voorin schreef hij: Als er iets naars gebeurt, hoor je vaak dat mensen zeggen: ‘Er is licht aan het eind van de tunnel.’
Maar als je pech hebt, kun je heel lang wachten. Daarom is mijn motto: ‘Je kunt ook zelf lampjes ophangen in de tunnel.’ En dus zorgden Remona en ik dat een aantal van de mooiste momenten uit ons leven plaatsvonden in de donkerste periode van ons leven.
Einde citaat en einde hoop dat het goed afloopt. Het boek begint juist zo hoopvol met de geboorte van zijn tweede kind, zoontje James en de herinnering aan de blijde gebeurtenis anderhalf jaar daarvoor: de geboorte van een dochter Livia. One happy family, helaas mocht het niet lang duren. Vier maanden later krijgt hij de afschuwelijke diagnose: blaaskanker.
Hoeveel pech kun je in je leven hebben? Al heel jong verliest Marc zijn moeder aan borstkanker. Haar genen heeft hij meegekregen. Ook veertig jaar geleden bleef er een jong gezin achter: vader Maurice de Hond en behalve driejarige Marc zijn broertje van ruim een jaar.
Op zijn vijfentwintigste wordt bij Marc een tumor in het ruggenmerg ontdekt. De behandeling leidt er toe dat hij in een rolstoel beland. De medische fout wordt verschillend beschreven, tijdens de operatie zou een zenuw geraakt zijn en/of een nachtzuster heeft verzuimd een controlerende handeling te doen. Daardoor heeft ze een bloedprop gemist met desastreuze gevolgen. Hoe dan ook Marc wordt wakker en is tot aan zijn middel verlamd.
Over deze misère schreef hij in 2014 Kracht. Op dezelfde openhartige wijze die hem eigen was beschreef hij hoe hij de fysieke, mentale en sociale gevolgen van een ernstige handicap verwerkte. Grote steun was hem ook toen zijn grenzeloze optimisme. In zijn eerste theaterprogramma Scherven brengen geluk legt hij uit hoe hij zestien jaar eerder veranderde van een keeper bij voetbal in een rolstoelbasketbalspeler bij Oranje.
Met zijn positieve instelling pakt hij het leven weer op en weet van beperkingen mogelijkheden te maken. Hij brengt het heel ver als rolstoelbasketbalspeler, mag zelfs mee doen aan de Paralympische spelen. Tijdens de trainingen op het Sportcentrum Papendal leert hij zijn toekomstige vrouw kennen. Het geluk dient zich opnieuw aan! De kinderwens wordt vervuld door middel van ivf.
Al te gauw moest hij er rekening mee houden dat hij zijn kinderen niet groot zou zien worden. Dat zijn kinderen hem niet zouden kennen, niet uit eigen ervaring zouden weten wie hun vader was vond hij een onverdraagbare gedachte. Daarom ging hij voor zijn kinderen een dagboek bijhouden. Over de periode tussen hoop en verslagenheid, van veel slecht nieuws en donkere momenten. Maar waar hij kon bracht hij plezier en zorgde voor verrassingen zoals bijvoorbeeld een bezoek aan de dierentuin en aan de Efteling. Al moest hij daar zelf met de ambulance naar toe gebracht worden en kon hij de blijdschap van de kleintjes slechts mee beleven vanaf een brancard of als het even kon momentjes in de rolstoel.

De lampjes in de tunnel waren het bijzondere huwelijksaanzoek in Carré tijdens de eerste chemo, het afscheidsfeest voor zijn blaas die verwijderd moest worden, en behalve de pretparkbezoeken met de kinderen op goede dagen, het huwelijksfeest toen hij en zijn vrouw al wisten dat hij niet meer beter zou worden, maar dat geheim hielden voor hun gasten.
Van kanker kun je niet verliezen zei hij, het wordt hoogstens gelijk spel omdat met de dood ook de kanker verdwijnt. Een boek, bedoelt voor zijn kinderen, leg je weg met betraand gezicht, het is een verhaal dat nog heel lang door blijft suizen omdat geluk niet zo gewoon is.