Lezersrecensie
Tante Jo een gezellig tussendoortje
Hay en Tante Jo Sander Donkers
De biografie Hay kocht ik in 2016. Waarom? Ik was nooit oprecht een fan van The Golden Earring maar de band is wel uit mijn tijd en talloze sweet memories zijn verbonden aan hun muziek. Barry Hay had ik in het programma van Ivo Niehe gezien, op het oog een aardige vent die met beide benen op de grond staat. En dat ook nog op Curaçao! Een mengeling van dergelijke gevoelens zal mijn belangstelling voor het boek opgewekt hebben. De leadzanger van de band uit mijn jeugd heeft zijn verhaal niet zelf opgeschreven maar je hoort hem zijn verhaal doen. Hij en mensen uit zijn naaste omgeving. Het is een lezenswaardig boek en een heerlijke wandeling door de tijd, de jaren zestig, zeventig. Nu ik het boek zo doorblader raak ik weer geboeid en wil ik het zeker nog eens lezen. Over een tijdje… eerst die anderen die er ook nog liggen.
Ik neus graag een beetje rond in de boekhandel en zo stuitte ik bij toeval op Tante Jo. Ook een tijdsbeeld. Ik las hier en daar een stukje en raakte geïnteresseerd. Het invullen van een sinterklaaslijstje kostte me dit jaar erg veel moeite dus ik was blij deze gecreëerde wens. Ik hou van levensverhalen. De goede lieve Sint heeft me Tante Jo met gedicht geschonken. Pas toen bleek dat ik reeds een boek van de auteur had. Bij Hay ben je als lezer zo geconcentreerd op Barry Hay dat je de auteur tekort doet. Tante Jo gaat over zijn eigen belevenissen met zijn tante Jo. Ik heb het in een avond op de bank uitgelezen. Het zijn korte stukjes met humor en eenvoud geschreven, sfeervol, telkens denk je: nog eentje, eentje dan nog, en ineens heb je ze allemaal gelezen. Heerlijk!
Later las ik een recensie waarin negatief over dit boek werd geoordeeld. Het zou niet diepgaand genoeg zijn. Ik weet niet met welke verwachtingen de recensent aan het lezen geslagen is maar Tante Jo is wat het beloofd: een liefdevol en geestig portret van een (on) alledaags vrouwenleven in de twintigste eeuw. In het voorjaar van 2020 schreef de auteur columns over zijn oudtante die gepubliceerd werden in de Volkskrant. De belevenissen zijn niet bedoeld als wetenschappelijke studie, maar ze vormen niets meer of minder dan een ode aan zijn tante Jo, herkenbaar voor lezers die ook een tante Jo in de familie hebben of hadden.
Sander Donkers (1967) is schrijver, journalist en columnist voor de Volkskrant. Naast Hay de biografie van Barry Hay schreef hij ook Lipstick Sunset. Voor zijn journalistieke werk won hij zowel de Pop Media Prijs, de Jip Golsteijn Journalistiekprijs als de De Tegel.
De biografie Hay kocht ik in 2016. Waarom? Ik was nooit oprecht een fan van The Golden Earring maar de band is wel uit mijn tijd en talloze sweet memories zijn verbonden aan hun muziek. Barry Hay had ik in het programma van Ivo Niehe gezien, op het oog een aardige vent die met beide benen op de grond staat. En dat ook nog op Curaçao! Een mengeling van dergelijke gevoelens zal mijn belangstelling voor het boek opgewekt hebben. De leadzanger van de band uit mijn jeugd heeft zijn verhaal niet zelf opgeschreven maar je hoort hem zijn verhaal doen. Hij en mensen uit zijn naaste omgeving. Het is een lezenswaardig boek en een heerlijke wandeling door de tijd, de jaren zestig, zeventig. Nu ik het boek zo doorblader raak ik weer geboeid en wil ik het zeker nog eens lezen. Over een tijdje… eerst die anderen die er ook nog liggen.
Ik neus graag een beetje rond in de boekhandel en zo stuitte ik bij toeval op Tante Jo. Ook een tijdsbeeld. Ik las hier en daar een stukje en raakte geïnteresseerd. Het invullen van een sinterklaaslijstje kostte me dit jaar erg veel moeite dus ik was blij deze gecreëerde wens. Ik hou van levensverhalen. De goede lieve Sint heeft me Tante Jo met gedicht geschonken. Pas toen bleek dat ik reeds een boek van de auteur had. Bij Hay ben je als lezer zo geconcentreerd op Barry Hay dat je de auteur tekort doet. Tante Jo gaat over zijn eigen belevenissen met zijn tante Jo. Ik heb het in een avond op de bank uitgelezen. Het zijn korte stukjes met humor en eenvoud geschreven, sfeervol, telkens denk je: nog eentje, eentje dan nog, en ineens heb je ze allemaal gelezen. Heerlijk!
Later las ik een recensie waarin negatief over dit boek werd geoordeeld. Het zou niet diepgaand genoeg zijn. Ik weet niet met welke verwachtingen de recensent aan het lezen geslagen is maar Tante Jo is wat het beloofd: een liefdevol en geestig portret van een (on) alledaags vrouwenleven in de twintigste eeuw. In het voorjaar van 2020 schreef de auteur columns over zijn oudtante die gepubliceerd werden in de Volkskrant. De belevenissen zijn niet bedoeld als wetenschappelijke studie, maar ze vormen niets meer of minder dan een ode aan zijn tante Jo, herkenbaar voor lezers die ook een tante Jo in de familie hebben of hadden.
Sander Donkers (1967) is schrijver, journalist en columnist voor de Volkskrant. Naast Hay de biografie van Barry Hay schreef hij ook Lipstick Sunset. Voor zijn journalistieke werk won hij zowel de Pop Media Prijs, de Jip Golsteijn Journalistiekprijs als de De Tegel.
1
Reageer op deze recensie
