Simon vs. de verwachtingen van de rest van de wereld

Enkele dagen geleden heb ik “Simon vs. De verwachtingen van de rest van de wereld” uitgelezen. Hierin vertelt Becky Albertalli het verhaal van een jongen, genaamd Simon, die homo is en hier niet zomaar voor durft uit te komen. Hij heeft het namelijk alleen nog maar tegen zijn online crush, Blue, verteld die zelf ook homo is. Ze sturen elke dag meerdere mails naar elkaar, maar ze weten van de andere niet hoe hij er uit ziet of zelfs wat zijn echte naam is. Dit verloopt zonder enig probleem tot iemand op school er achter komt en Simon ermee gaat chanteren. Vanaf dit punt wordt Simon zijn leven pure chaos en hij weet niet wat hij moet doen.

Becky heeft in dit boek een iets korter verhaal geschreven over 272 pagina’s. Hierdoor komt het over alsof ze soms gewoon zoveel mogelijk bladzijdes wilt volschrijven, maar gelukkig krijg je dit gevoel niet te veel doorheen het boek. Het zorgt er dan wel weer voordat je betrokken wordt bij de emoties die Simon voelt. In de helft van het boek is er veel onrechtvaardigheid tegenover Simon en deze emoties voel je zelf dan ook, door de speciale schrijfstijl.
Homoseksualiteit is het belangrijkste thema van het boek, dit moet je zeker in je achterhoofd houden als je aan het boek wilt beginnen. Omdat je je echt wel moet openstellen voor het thema om het verhaal van Simon volledig te kunnen begrijpen en er in betrokken te worden. Als je dit niet zou doen dan ga je na elke bladzijde zuchten.
Zoals eerder vermeld zijn er een aantal scenario’s die meerder malen terug aan bot komen. Dit maakt dat je al snel weet hoe die bladzijde gaat eindigen. Deze herhaling komt een aantal keren terug doorheen het boek. Becky heeft ze wel heel mooi in het verhaal verwerkt waardoor je je er niet aan stoort maar dat het logisch is dat ze er zijn.

Ik raad sterk aan om het boek niet te lezen als je een slecht humeur hebt of als je maar even tijd hebt, omdat het boek zoveel beter is als je je laat meeslepen in het verhaal en de gevoelens van Simon. Door de hierboven geschreven alinea’s lijkt het misschien dat het boek alleen maar om genderdiversiteit gaat maar dit is zeker en vast niet waar, het is wel een belangrijk thema maar niet het enig. Als ik op de kwaliteit van het boek een nummer zou moeten plakken dan zou ik zeker niet lager gaan dan een 7 op 10. Ik vind het heel knap dat Becky het lef had om over zo een moeilijk thema een boek te schrijven en dit dan ook nog eens zo goed heeft gedaan. Dus als je momenteel geen boek aan het lezen bent dan kan je er altijd is over nadenken om zelf het verhaal van Simon te verkennen, aangezien het je een geheel ander kijk geeft op de stereotypen die zich momenteel in onze maatschapij hebben gevestigd.