leuke cosy crime

Dit is alweer het vierde deel over de excentrieke Poldi, de zestigjarige Beierse die op Sicilië woont. Eerder dit jaar verschenen Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen, Tante Poldi en de hemelse vruchten en Tante Poldi en de knappe Antonio. De delen kunnen los van elkaar gelezen worden maar de pret is groter wanneer je de delen op volgorde leest. Elke keer leer je de hoofdpersonen namelijk beter kennen en het zijn er nogal wat. Zo is daar natuurlijk Poldi zelf die op Sicilië is gaan wonen met de bedoeling om zich daar dood te drinken. Dan is er haar neef, de mislukte schrijver die ook dienstdoet als verteller in de serie. De schoonzussen en zwager van Poldi, die hun hele leven al op Sicilië wonen en Poldi levend proberen te houden door haar te verwennen met allerlei lekkernijen. Graag laten zij zich betrekken in het speurwerk van Poldi, want daar heeft Poldi verstand van. Ook de hond Totti hoort bij hen, de schetenlatende hond die uitstekend truffels kan ruiken en die een heel speciale rol speelt in dit verhaal. En er is nog Vito Montana, de vriend van Poldi en tevens commissaris. Hij is niet altijd blij met haar jachtinstinct, ze loopt hem nogal eens voor de voeten én ze weet zich regelmatig in de nesten te werken maar toch kan hij haar absoluut niet missen! Verder is er nog de Française Válerie die vlakbij Poldi op een landgoed woont, Poldi zou haar graag aan haar neef koppelen. Russo, een louche zakenman aast op het landgoed van Válerie. Poldi verdenkt hem ervan dat hij connecties met de maffia heeft. In de voorgaande zaken heeft ze Russo vaak op de korrel gehad als dader maar steeds bleek dat niet juist te zijn. Tenslotte heeft Poldi ook een paar bijzondere vrienden gemaakt, de plaatselijke priester én de immer treurige uitbaatster van haar favoriete koffiesalon. Zij maken deel uit van haar onderzoeksteam en hebben onverwachte kwaliteiten.
In dit deel verheugt Poldi zich al op haar eenenzestigste verjaardag, dat belooft een groot feest te worden. Maar voor het zover is, krijgt ze hoog bezoek vanuit het Vaticaan. Daar is namelijk een non dood aangetroffen en hoewel het op het eerste gezicht een suïcide lijkt te zijn, denkt men nu toch aan moord. En er is ook een verdachte in beeld: Poldi! Dat laat Poldi niet op zich zitten en ze trekt ten strijde, juist ja, op naar het Vaticaan want Poldi is voor niets of niemand bang. Natuurlijk loopt het allemaal weer anders dan Poldi zich bedacht had, er ontstaat een doldwaas avontuur met een bijzonder gevaarlijke én onverwachte tegenstander. Poldi heeft werkelijk alle hulp nodig van de mensen om haar heen en dan nóg is het de vraag of ze zich deze keer wel het vege lijf gaat redden. De Dood is immers ook in het spel en die heeft een afspraak met haar, eentje waar ze niet onderuit kan.
Ik heb weer volop genoten van de avonturen van tante Poldi, de schrijfstijl van Mario Giordano is luchtig, het lijkt meer op komedie dan op een misdaadverhaal maar schijn bedriegt. Onder de luchtige toon en de vele capriolen van Poldi, zit een prima plot. Bovendien worden er geschiedkundige feiten in de verhalen verwerkt, zoals bijvoorbeeld de bomaanslag in Bologna waarbij veel slachtoffers vielen. Dat was me in de overige delen nog niet zo opgevallen, maar nu wel en ook de lijntjes met de andere delen worden langzaam helder. Je moet overigens wel van de humor van Mario Giordano houden, zo is álles aan Poldi dik aangezet, ze heeft altijd een zwarte pruik op – alleen Vito heeft haar wel eens zonder gezien -; ze houdt van een stevige flirt en van ‘dingens’, dat daarna volgt en zeker niet altijd met Vito, Poldi is niet kieskeurig. Ze heeft een extreme smaak als het om haar kleding gaat, scheurt rond op een fel beschilderde Vespa en heeft een vlijmscherp verstand, kortom er is niemand zoals Poldi. Drieënhalve ster voor weer een heerlijk maf avontuur.