Er had meer in het verhaal gezeten

Obsidian is het eerste deel van de Lux-serie. In Obsidian volgen we het leven van de 16-jarige Katy.

Katy is een rustige tiener die heel erg op zichzelf is, een echte huismus. Als zij en haar moeder verhuizen naar West-Virginia komt ze naast de knappe tweeling: Dee en Daemon te wonen. Dee en Katy worden gelijk vriendinnen. Maar de broer van Dee, de woest aantrekkelijke Daemon is een compleet ander verhaal.

‘Hij was het soort jongen dat harten brak en daar een lang spoor van achter zich liet. Hij stond garant voor problemen. Misschien een prettig soort problemen, maar tegelijkertijd was hij ook een hork.’

Daemon gedraagt zich voortdurend als een hork tegenover Katy. Gedurende het hele boek hangt er tussen Daemon en Katy een gespannen sfeer. Alhoewel hij niet wil dat Katy en Dee vrienden worden, hangt hij zelf wél steeds om Katy heen. Er ontstaat een haat-liefdeverhouding tussen de twee. Toch zijn er gebeurtenissen waar Katy vraagtekens bijkrijgt. Wie zijn Daemon en Dee nou eigenlijk? En komt Katy erachter wat ze voor haar verbergen?

Omdat Obsidian wordt vergeleken met Twilight waren de verwachtingen hoog. Helaas werden deze voor mij niet waargemaakt. Het verhaal was langdradig en er gebeurde te weinig. Als er wat gebeurde was dit meteen interessant, maar helaas was dit dan voor korte duur. Het hele boek ging vooral over de haat-liefdeverhouding tussen Katy en Daemon. Als je uiteindelijk achter het geheim van Daemon en Dee komt denk je: ‘Dit had ik niet zien aankomen!’ Én dat maakt het verhaal origineel. Juist daarom had er meer uitgehaald kunnen worden. Als dat was gebeurd zou het verhaal interessanter zijn geworden i.p.v. slaapverwekkend, wat nu dus helaas gebeurde.

De cover van het boek is prachtig en als je eenmaal het geheim van Daemon en Dee kent is deze perfect gekozen. Zelfs de kleur van de cover sluit goed aan bij het verhaal.