Een nieuwe duologie van Kiera Cass waar ik reikhalzend naar uitkeek!

Het hoofdpersonage Hollis lijkt er alles voor over te hebben om koningin te worden. Ze lijkt niet te beseffen wat deze verantwoordelijkheid precies inhoudt. Het enige wat haar lijkt te motiveren is roem en status. Wat haar onsympathiek en oppervlakkig doet overkomen. Halverwege het boek maakt de koning pijnlijk duidelijk dat vrouwen in de 16e eeuw, de tijdsperiode waar het verhaal zich in afspeelt, een stuk minder inspraak hebben. Dit leidt er toe dat Hollis voor het eerst gaat twijfelen aan wie ze haar hart wil schenken. Als lezer is dit het eerste moment dat je een vleugje sympathie begint te voelen voor Hollis.

“Ik had gedacht dat niets zo leuk kon zijn als het hart van een koning veroveren; dat had ik mis. Het is veel spannender om de harten van talloze mensen tegelijk te veroveren.”

De beminde wist mijn aandacht minder goed vast te houden dan de voorgaande boeken van Kiera Cass. Dit kwam grotendeels door het feit dat er geen klik was met het hoofdpersonage, maar ook omdat de wereld waarin ze leeft hier en daar onduidelijk was. Meer achtergrondinformatie over de personages en hun leefwijze was fijn geweest. Het had het verhaal mijns inziens zeker sterker gemaakt.

Kiera Cass weet je uiteindelijk te verrassen met twee onverwachte wendingen. Dit waren wat mij betreft dé hoogtepunten en de redding van het verhaal. Deze wendingen en de cliffhanger zorgen er samen voor dat je nieuwsgierig wordt gemaakt en eventueel het vervolg nog een kans wil geven.