Dit belooft een mooie reeks te worden

Een van mijn favoriete comedy-series is You rang, M' Lord?, een reeks die zich afspeelt ten huize van Lord Meldrum. Op de benedenverdieping heersen de kokkin, mrs. Lipton, en de butler, als hoofd van het huishouden. Onder hun bevel staan de meid Ivy, en manusje-van-alles Henry. En dan is er nog Mabel, kuisvrouw en afwashulp, en een trapje lager op de sociale ladder. Boven hun hoofden, in de mooie kamers met haardvuur, wonen His Lordship en zijn gekke familie. De serie steekt op een hilarische wijze de draak met de Victoriaanse maatschappij van einde negentiende eeuw, waarin ieder zijn plaats kent en zich ook voortdurend bewust is van wat hij mag en niet mag. Anne Perry verweeft diezelfde maatschappij in haar detective-serie rond William Monk, Londens politie-inspecteur.

In De treurende moordenaar, deel 2 uit de reeks, gaat ze hier zelfs nog dieper op in dan in De man zonder gezicht. William Monk wordt nog veel meer getypeerd als een man die zijn magere sociale standing moeilijk kan verkroppen (een politieman stond zowat op hetzelfde niveau als de lagere bedienden in een huishouden). Gelukkig krijgt hij binnenshuis hulp van Hester Latterly, een verpleegster die haar strepen verdiende in de Krimoorlog, en die we reeds leerden kennen in De man zonder gezicht. Het is trouwens aan te raden eerst dat deel te lezen, om het eerste hoofdstuk te kunnen volgen.

Toch even wat voorafging: Monk wordt wakker in een ziekenhuisbed en kan zich niet herinneren wat voordien gebeurde. Hij weet dat echter te verbergen en krijgt de zaak Grey toegekend. De jongste zoon van een adellijke familie werd vermoord aangetroffen. Met behulp van brigadier Evan en verpleegster Hatterly, die zijdelings bij de zaak is betrokken, vindt hij de schuldige. De treurende moordenaar begint met de veroordeling van deze man. Intussen is echter nog een dode gevonden, in een gelijkaardig gezin met standing. Ditmaal gaat het om de dochter van sir Basil Moidore, Octavia. De druk is groot om een van de bedienden aan te duiden als moordenaar, maar Monk en zijn companen weten beter. Vergeleken met De man zonder gezicht mist De treurende moordenaar wat aan mysterie dat Monks geheugenverlies met zich meebracht, en speelt het verhaal zich eenzijdiger in dat ene herenhuis af. Toch belooft dit een mooie reeks te worden.