Dasjkova verveelt nooit

Een Russische misdaadroman, het is weer eens wat anders. Polina Dasjkova zou al meer dan 12 miljoen boeken verkocht hebben. Uitgeverij Cargo achtte de tijd rijp voor een vertaling, en dan nog een met de poëtische titel De zachte tred van de waanzin. Daarin wordt een kennis van journaliste Lena Poljanskaja, dood aangetroffen. Zelfmoord, zo luidt het verdict van de overbelaste Moskouse politie. Maar waarom heeft Mitja dan injectiewonden? Omdat het moord is, uiteraard, en het blijft niet bij die ene. Voor de lezer wordt het al snel duidelijk wie schuldig is aan de moorden: Venja Volkov, nieuwe Rus en platenbaas, en vooral zijn vrouw Regina Valentinovna. Lena zelf, en de speurders van politie en FSB, blijven echter nog geruime tijd in het duister tasten. In die mate zelfs dat je je begint af te vragen of ze misschien oogkleppen op hebben.

Desondanks verveelt Dasjkova nooit. Wel twee minpunten: vooral in het begin is het niet eenvoudig alle personages goed uit elkaar te houden. De meesten hebben drie namen, een voornaam, achternaam, vaders naam en dan soms nog een afkorting ook. Opmerking 2: grote boosdoenster Regina Valentinovna lijkt bij momenten te veel weggelopen uit een Disney-film, type Cruella of boze stiefmoeder. Iets meer nuancering had geen kwaad gekund.