Smeulend en vernietigend

Het is een "oudje", zowel wat betreft het jaar van eerste uitgave als ook hoe lang het al op mijn lijstje ooit-nog-eens-te-lezen stond.
Het blijft achteraf verrassend waarom je een bepaald boek dan uiteindelijk op een bepaald moment oppakt.

Spijt heb ik er zeker niet van!

We volgen de ontwikkelingen van Guy Montag, een brandweerman. Maar in de dystopische wereld waarin dit verhaal is gesitueerd, heeft een brandweerman een nogal andere taakinvulling dan in de huidige tijd. Hij en zijn companen trekken er op uit om boeken te verbranden. Ja, je leest het goed. Zij gaan daarbij nogal rigoreus te werk (het kan zo maar gebeuren dat een heel huis tot aan de grond wordt afgebrand).

Op een gegeven moment slaat er twijfel toe bij Montag over de juistheid van zijn handelen. Het zaadje is geplant. En we weten allemaal: als een zaadje in vruchtbare bodem valt en het krijgt wat aandacht en verzorging, dan is er geen houden aan. Dan gaat het groeien en plaats innemen.

De ontwikkelingen gaan in een razendsnel tempo. Dat past ook bij die tijd, waarin continu en overal entertainment aanwezig is om de mensen bezig te houden (en af te leiden?) en waarin iedereen met een krankzinnige snelheid aan het verkeer deelneemt. Helaas voor Guy kan hij bij zo goed als niemand terecht met zijn twijfels en zijn vragen. Zelfs zijn eigen vrouw kiest haar eigen weg. Je voelt aan alles dat er geen "en ze leefden nog lang en gelukkig"-eind te verwachten is. En toch gloort er ook een glimp hoop.

Ik zou willen zeggen dat ik heb genoten van dit boek. Maar ik heb altijd wat moeite met het woord "genoten". Want echt plezier en lachbuien moet je niet verwachten bij Fahrenheit 451. Toch raad ik dit boek ten zeerste aan. Een andere setting, een andere wereld en toch genoeg om in onze huidige samenleving en huidige maatschappij over na te denken.