Einde of nieuwe start?

Het is bijna niet mogelijk om in een paar woorden iets over deze roman te zeggen.

De inhoud zet aan tot nadenken: hoeveel invloed hebben gebeurtenissen in het verleden nog steeds in het heden, hoe zijn familiepatronen/communicatielijnen ontstaan en is het mogelijk (of gewenst) om die een keer te doorbreken, heeft een mens recht om zelf te beslissen hoe zijn leven wel of niet verder gaat en ga zo maar door.
En als er dan toch een nieuwe vorm van communicatie op gang komt, geeft dat dan een verandering in opvattingen en meningen? Ik houd ervan als een boek mij kietelt om hiermee bezig te zijn, zonder dat het allemaal wordt voorgekauwd en zonder dat het in het boek tot een concreet "einde" hoeft te komen.

Tegelijkertijd is er veel te zeggen over de aantrekkelijke wijze waarop Judith de Graaf deze aspecten in een romanvorm heeft verwerkt. Heel soepel, bijna terloops schetst zij deze familie. Zij maakt gebruik van dialogen, van sfeeromschrijvingen, van schilderijen aan de hand waarvan een deel van de geschiedenis wordt blootgegeven.

Kortom: zowel qua inhoud als qua stijl vond ik dit een fijne leeservaring.

Een uitgebreide leeservaring is te vinden op mijn lees- & leefblog: Eindpunt of startpunt?.