Een eeuw lang (Duitse) vrouwen

Het is een beproefd concept: verhaallijnen in het heden worden afgewisseld met verhaallijnen en gebeurtenissen in het verleden. In deze roman begint het verleden in 1922 en stapje voor stapje kruipt het verleden meer richting het heden. En in het heden heeft de eind-twintiger Hannah ook nog eens genoeg met zichzelf te stellen.

Hannah staat behoorlijk alleen op de wereld. Haar vader is buiten beeld, haar moeder is zo'n 10 jaar geleden overleden. Geen broers of zussen, geen kinderen, geen vaste relatie. Alleen nog grootmoeder Evelyn. Die is inmiddels ook niet meer de jongste en echt makkelijk maakt oma het zichzelf en Hannah niet.

Oma en Hannah zijn niet de enige vrouwen die de aandacht in deze roman opeisen. Zo is er nog de overgrootmoeder Senta, die mogelijk een echte Vermeer in bezit heeft gehad. En de tante van oma die door haar ervaringen als verpleegkundige tijdens de vorige wereldoorlog, gevormd is in haar denken en doen.

De schrijfster weet aan de hand van de wereldgeschiedenis en de persoonlijke verhaallijnen van deze vrouwen een intrigerende familiegeschiedenis neer te zetten. Schröder geeft op vaardige wijze alle personages een emotionele en menselijke diepgang mee. Los van de feitelijke verhaallijnen geeft dat weer stof tot nadenken. Ik ben blij dat er nog steeds van dit soort boeken worden geschreven en uitgegeven.

Op mijn lees- & leefblog plaatste ik een uitgebreidere leeservaring: Vier (Duitse) vrouwen in 100 jaar.