Moeders zullen nooit. Toch? Of wel?

De aanleiding voor de ik-persoon om een boek te gaan schrijven is een moord. En niet zomaar een moord, nee, een dubbele moord. En niet zomaar een dubbele moord, nee, de dubbele moord op een piepjonge tweeling door hun eigen moeder! Zo'n thema is op zich natuurlijk al afschuwelijk. Als je zoiets hoort, komen er vanzelf allerlei vragen naar boven. Je wilt meer weten over het wie, wat, waarom (en misschien toch ook wel over het hoe). Maar voor de ik-persoon (die volgens mij in het hele boek naamloos blijft) is er sprake van een belangrijk extra element: zij kent de moeder nog van vroeger.

Deze ik-persoon pakt de kwestie systematisch, grondig en journalistiek aan en ondertussen heeft zij ook om te gaan met gebeurtenissen in haar eigen leven. Zij is net zelf moeder geworden, haar verhouding met Niclas lijkt niet altijd even toekomstbestendig en de relatie met haar moeder is ook wel bijzonder te noemen.

Het feit dat de ik-persoon zelf net bevallen is, geeft prachtige input voor kritische bespiegelingen over het moederschap. Is het eigenlijk wel verdedigbaar (voor haarzelf en haar omgeving) om zich volledig onder te dompelen in het project "boek schrijven"? Hoort zij als jonge moeder niet alles te richten op haar eigen kind?

In het tweede deel van het boek gaan we met de schrijfster mee de rechtszaal in. Het begint met een zeer krachtig, doordacht, genuanceerd pleidooi. Maar niet van de aanklager of de advocate van de verdachte. Het is het (niet hardop uitgesproken) pleidooi van de ik-persoon/schrijfster, wat zowel een aanklacht als een verdediging is, een verheldering van de kwestie vanuit historische, culturele, religieus en maatschappelijk perspectief. Het onderstreept dat het maatschappelijk gewenste beeld van de vrouw blijkbaar is dat van de vrouw die voorbestemd is om door het leven te gaan als liefdevolle moeder, perfecte opvoeder en onberispelijke echtgenote. Hoe anders kan de praktijk zijn!

Een bijzonder boek dat je op meerdere manier kan lezen. Ik vond het een belangrijke verrijking op mijn leeservaringen.

Op mijn eigen lees- & leefblog schreef ik een uitgebreidere leeservaring: Verdringen en verdrinken?