Lezersrecensie
Pakkende biografie, ook voor mensen die niet met Stedman bekend zijn.
Dichter in de jungle is het vijfde boek van historicus Roelof van Gelder, waarin hij het bewogen leven van John Gabriel Stedman beschrijft, vooral bekend geworden van het in 1796 verschenen Narrative, of a five years ‘expedition against the Revolted Negroes of Surinam. Met name vanwege geruchtmakende prenten Zich baserend op brieven, memoires, dagboeken, en vele andere bronnen, weet van Gelder een uitgebreid beeld te schetsen, niet alleen van Stedman, maar ook van diens omgeving en tijdsgeest.
Stedman blijkt bij vlagen een opvliegerig en grillig figuur, maar toont tegelijk ook een voor zijn tijd ongebruikelijke empathie voor medemens en dier. Met name zijn jonge leven is zijn verhaal er een van de vaste opeenvolging van drinken, vechten en het veroveren en breken van harten, hetgeen het eerste deel van het boek een soms wat repetitief karakter geeft. Van Gelder maakt dit echter ruimschoots goed door sterk gebruik te maken van Stedmans sympathieke kanten: de toewijding aan zijn Surinaamse vrouw en kind, de afkeer van en poging tot het verhinderen van de bestraffing van slaven, en de uit mededogen gemotiveerde weigering om apenvlees dwingen de lezer tot inleving met wat anders een nogal onsympathiek figuur was geweest. Daarnaast maakt van Gelder ook goed gebruik van Stedmans vele schrijfsels in combinatie met andere bronnen. De sterkste momenten van het boek zijn die waarop onder andere aan de hand van Stedmans beleving het garnizoensleven in de Zuidelijke-Nederlanden in de tweede helft van de 18e eeuw, het Haagse neusje van de zalm van Stedmans tijd en bovenal de expeditie naar Suriname worden beschreven.
Het boek is vlot geschreven en het bewogen leven van Stedman grijpt de lezer onvermijdelijk aan. Het is een sterke prestatie van van Gelder dat bekendheid met Stedmans leven of werk niet nodig is om deze goed geschreven biografie te kunnen waarderen. De leefwereld van Stedman wordt in het boek tot leven gebracht door het bijvoegen van prenten die Stedman tijdens de expeditie en elders maakten, hetgeen een bijzondere inkijk geeft in de manier waarop hij zelf zijn tijd ervoer. Daarnaast zijn een aantal prenten uit het Narrative bijgevoegd.
Stedman blijkt bij vlagen een opvliegerig en grillig figuur, maar toont tegelijk ook een voor zijn tijd ongebruikelijke empathie voor medemens en dier. Met name zijn jonge leven is zijn verhaal er een van de vaste opeenvolging van drinken, vechten en het veroveren en breken van harten, hetgeen het eerste deel van het boek een soms wat repetitief karakter geeft. Van Gelder maakt dit echter ruimschoots goed door sterk gebruik te maken van Stedmans sympathieke kanten: de toewijding aan zijn Surinaamse vrouw en kind, de afkeer van en poging tot het verhinderen van de bestraffing van slaven, en de uit mededogen gemotiveerde weigering om apenvlees dwingen de lezer tot inleving met wat anders een nogal onsympathiek figuur was geweest. Daarnaast maakt van Gelder ook goed gebruik van Stedmans vele schrijfsels in combinatie met andere bronnen. De sterkste momenten van het boek zijn die waarop onder andere aan de hand van Stedmans beleving het garnizoensleven in de Zuidelijke-Nederlanden in de tweede helft van de 18e eeuw, het Haagse neusje van de zalm van Stedmans tijd en bovenal de expeditie naar Suriname worden beschreven.
Het boek is vlot geschreven en het bewogen leven van Stedman grijpt de lezer onvermijdelijk aan. Het is een sterke prestatie van van Gelder dat bekendheid met Stedmans leven of werk niet nodig is om deze goed geschreven biografie te kunnen waarderen. De leefwereld van Stedman wordt in het boek tot leven gebracht door het bijvoegen van prenten die Stedman tijdens de expeditie en elders maakten, hetgeen een bijzondere inkijk geeft in de manier waarop hij zelf zijn tijd ervoer. Daarnaast zijn een aantal prenten uit het Narrative bijgevoegd.
1
Reageer op deze recensie