Uh

Ik ben een ruimdenkend persoon dus uit nieuwsgierigheid probeer ik soms iets van een auteur die ik niet ken, of lees iets over een onderwerp dat mij niet boeit. Dit kan een verrassende ervaring zijn, maar de kans is groter dat het verkeerd afloopt.

Via Hebban kwam ik uit bij Renate Dorresteijn. Die kende ik alleen van naam, maar ik had nog nooit de aanvechting gehad om iets van haar te lezen.

De Leesclub viel op door de cover. Ik heb weinig met leesclubs, maar hoe het er in zo'n clubje aan toegaat leek mij wel de moeite waard om eens te beleven. 100 pagina's is ook te doen.

Maar ik ben nauwelijks tot de helft gekomen. Dorresteijn schrijft over 'middelbare mutsen' en misschien is dat de doelgroep die een werkje als dit kan waarderen. Ik vond de lollige toon van het boek vervelend en de combinatie humor en vrouwen is denk ik gewoon wat ongemakkelijk. Ik vond er geen moer aan.

Het plot: een leesclub van 7 vrouwen van middelbare leeftijd onderneemt een literaire trip in Schotland met een bekende auteur. Dit loopt voor de auteur niet goed af, waarna de dames in een rechtbank belanden. Het verhaal wordt het hele boek door gericht aan de 'edelachtbare' rechter, het is mij een raadsel waar dit op slaat.

Kennelijk is Renate Dorresteijn een keer naar Schotland geweest en wilde ze daar iets over schrijven. Ik vraag mij af wie zij er een plezier mee heeft gedaan. Misschien dat deelnemers aan een leesclub er zich in herkennen, maar ik vond er weinig aan. Het enige positieve is dat het wel vlot is geschreven. Maar grappig.. nou, nee.