Lezersrecensie
Intrigerend
Niet eerder las ik iets van Paul Auster, maar waarschijnlijk blijft het niet bij dit boek en zal ik meer van hem gaan lezen. Het verhaal intrigeerde me, voornamelijk omdat de verwachtingen telkens werden gelogenstraft. Intrigerende acties die de verwachtingen, die ik als lezer heb, niet waarmaken. Deze vreemde benaderingen van hoe een verhaal 'over het algemeen hoort te zijn' zette me aan het denken. Als iemand in een verhaal (geen scène uit dit boek) op een gegeven moment veel contant geld in zijn bezit krijgt en niet van plan is om dit geld op een bank te zetten omdat hij die niet vertrouwt, maar dit gedurende een bepaalde tijd met zich meeneemt, dan kun je als lezer veronderstellen dat hij slachtoffer zal worden van een roof of iets dergelijks. Bij Paul Auster niet.
Dat dus; kleine gebeurtenissen waarvan je zou verwachten dat die een wending aan het verhaal zullen gaan geven, grote raadselachtige gebeurtenissen, waarvan je verwacht (hoopt) dat die raadsels worden verklaard; ontmoetingen die een doel hebben, maar ...
Is sprake van onbetrouwbaar perspectief? Is de hoofdpersoon eigenlijk wel goed bij zijn hoofd? Jim Nashe vertoont op een bepaald moment paranoïde trekjes; hoe zal dat aflopen? Alle personages zijn apart, of is dit alleen maar zo in de beleving van Jim Nashe? Wat is waar in dit verhaal en wat niet? Als lezer komen we niet meer te weten dan Jim Nashe, we blijven in zijn hoofd, observeren via zijn zintuigen en op deze manier blijven er vragen onbeantwoord. Net zoals in een mensenleven ook veel vragen onbeantwoord blijven. Maar in een verhaal? Nashe heeft een dochter, die is ondergebracht bij zijn zus (hoe relevant is dat? Maakt het hem menselijker? In zekere zin wel.) en is gescheiden van zijn vrouw, leeft een tijd van een erfenis en als het geld bijna op is, ontmoet hij Jack Pozzi, een beroepspokeraar. Het plan dat hij dan bedenkt kan lukken, maar kan ook mislukken, maar er ontvouwt zich een bijzonder verhaal, met bijzondere personages, waarvan ik van sommigen eigenlijk nog best wel zou willen weten hoe het ze verder is vergaan. Pozzi, de prostitué, ...
Uitstekend voorgelezen door Huub Dikstaal, hij krijgt vier ****
Dat dus; kleine gebeurtenissen waarvan je zou verwachten dat die een wending aan het verhaal zullen gaan geven, grote raadselachtige gebeurtenissen, waarvan je verwacht (hoopt) dat die raadsels worden verklaard; ontmoetingen die een doel hebben, maar ...
Is sprake van onbetrouwbaar perspectief? Is de hoofdpersoon eigenlijk wel goed bij zijn hoofd? Jim Nashe vertoont op een bepaald moment paranoïde trekjes; hoe zal dat aflopen? Alle personages zijn apart, of is dit alleen maar zo in de beleving van Jim Nashe? Wat is waar in dit verhaal en wat niet? Als lezer komen we niet meer te weten dan Jim Nashe, we blijven in zijn hoofd, observeren via zijn zintuigen en op deze manier blijven er vragen onbeantwoord. Net zoals in een mensenleven ook veel vragen onbeantwoord blijven. Maar in een verhaal? Nashe heeft een dochter, die is ondergebracht bij zijn zus (hoe relevant is dat? Maakt het hem menselijker? In zekere zin wel.) en is gescheiden van zijn vrouw, leeft een tijd van een erfenis en als het geld bijna op is, ontmoet hij Jack Pozzi, een beroepspokeraar. Het plan dat hij dan bedenkt kan lukken, maar kan ook mislukken, maar er ontvouwt zich een bijzonder verhaal, met bijzondere personages, waarvan ik van sommigen eigenlijk nog best wel zou willen weten hoe het ze verder is vergaan. Pozzi, de prostitué, ...
Uitstekend voorgelezen door Huub Dikstaal, hij krijgt vier ****
1
Reageer op deze recensie