Een aardig tussendoortje

Het jeugdboekenweekgeschenk van 2015 leest lekker weg. Hoe Ro zijn moeder probeert te bevrijden uit de gevangenis. Het boek is doorspekt met kindertekeningen op ruitjespapier - uitvindingen, voorbeelden, etc - alsof die door Ro en zijn vriend Archie zouden zijn getekend. Mede hierdoor roept het verhaal een sfeer op van een heimelijke vriendjesclub, vriendjes die fantaseren over het uitvinden en bouwen van multifunctionele voertuigen waarmee ze spannende reizen kunnen maken. Ik kreeg het idee dat Simon van der Geest gaandeweg het schrijven van het verhaal steeds een nieuwe plottwist bedacht. Hierdoor bleven sommige verhaallijnen, waarvan ik meer had verwacht (het aantal kinderen dat mee werkte aan een plan o.a.), onuitgewerkt. Er gebeurt eigenlijk te veel om in zo'n dun boekje fatsoenlijk uit te werken . Waarschijnlijk zou dit verhaal meer tot zijn recht zijn gekomen - en waren de verschillende verhaallijnen op een andere manier bij elkaar gekomen - als het niet beperkt had moeten blijven tot 96 (of daaromtrent) pagina's. Maar misschien ook helemaal niet.