Lezersrecensie
Neem de tijd en zet door
Perlmann geniet een hoge reputatie als gerespecteerd hoogleraar taalkunde. Helaas heeft hij last van een writer's block, zo erg dat hij geen woord op papier kan zetten. Per ongeluk komt Perlmann in het bezit van een ongepubliceerd manuscript van een collega. Hoe ver zal hij gaan om zijn goede reputatie te redden?
In het begin van het verhaal heb je wel even wat doorzettingsvermogen nodig. Het is een soort treinramp in slowmotion en ik bergrijp dat er lezers afhaken. Wat mij betreft had het boek een pagina of 100 korter gekund. Maar als je in de juiste stemming bent, flink doorzet en geduld weet te betrachten, dan loont zich dat dubbel en dwars.
Ik ben liefhebber van verhalen met een filosofische inslag en heb mijn hart op kunnen halen met deze zelf-reflecterende psychisch-analytische thriller. Het innerlijke leven van Perlmann kruipt als een emotionele draaikolk onder je huid. Geplaagd door zijn innerlijke demonen neemt Perlmann beslissingen die hem naar de rand van de mentale afgrond brengen. Faalangst, prestatiedruk en een vleug paranoia drijven het verhaal naar een zenuwslopende climax.
Dat het over taalkunde gaat, is voor mij een heerlijk extraatje. Wij hebben thuis wat met taal: een zoon die Europese Taal&Cultuur heeft gestudeerd, een dochter die gebarentolk is en een vrouw die vertaalster is (weliswaar in de Duitse taal en niet Russisch, maar toch).
En dan is er die dubbele laag: het manuscript dat Perlmann in handen krijgt, gaat over de verhalende, verzinnende herinnering. Kort samengevat is de stelling dat je door het vertellen van verhalen over je eigen verleden, je herinnering en daarmee je eigen rol aanpast. Perlmann doet dat en ik herken dat: dit jaar zijn mijn vrouw en ik 30 jaar getrouwd en als we terugblikken op de hoogte- en dieptepunten, dan hebben we allebei ons eigen verhaal van een situatie en ons eigen verhaal over onze rol in die situatie. En dat wijkt nogal eens af, merken we.
Nieuwe inzichten, zonder twijfel.
Een aanrader … als je ervoor in de stemming bent en genoeg tijd hebt.
In het begin van het verhaal heb je wel even wat doorzettingsvermogen nodig. Het is een soort treinramp in slowmotion en ik bergrijp dat er lezers afhaken. Wat mij betreft had het boek een pagina of 100 korter gekund. Maar als je in de juiste stemming bent, flink doorzet en geduld weet te betrachten, dan loont zich dat dubbel en dwars.
Ik ben liefhebber van verhalen met een filosofische inslag en heb mijn hart op kunnen halen met deze zelf-reflecterende psychisch-analytische thriller. Het innerlijke leven van Perlmann kruipt als een emotionele draaikolk onder je huid. Geplaagd door zijn innerlijke demonen neemt Perlmann beslissingen die hem naar de rand van de mentale afgrond brengen. Faalangst, prestatiedruk en een vleug paranoia drijven het verhaal naar een zenuwslopende climax.
Dat het over taalkunde gaat, is voor mij een heerlijk extraatje. Wij hebben thuis wat met taal: een zoon die Europese Taal&Cultuur heeft gestudeerd, een dochter die gebarentolk is en een vrouw die vertaalster is (weliswaar in de Duitse taal en niet Russisch, maar toch).
En dan is er die dubbele laag: het manuscript dat Perlmann in handen krijgt, gaat over de verhalende, verzinnende herinnering. Kort samengevat is de stelling dat je door het vertellen van verhalen over je eigen verleden, je herinnering en daarmee je eigen rol aanpast. Perlmann doet dat en ik herken dat: dit jaar zijn mijn vrouw en ik 30 jaar getrouwd en als we terugblikken op de hoogte- en dieptepunten, dan hebben we allebei ons eigen verhaal van een situatie en ons eigen verhaal over onze rol in die situatie. En dat wijkt nogal eens af, merken we.
Nieuwe inzichten, zonder twijfel.
Een aanrader … als je ervoor in de stemming bent en genoeg tijd hebt.
1
Reageer op deze recensie
