Lezersrecensie
Hartverwarmend maar ook hartverscheurend ...
Georgina (Gina voor intimi ;-)) staat op een kruispunt in haar leven.
Als zij en haar man Stuart Horsfield uit elkaar gaan en ze haar prachtige zelf verbouwde huis verlaat met meer spullen dan ze ooit in haar nieuwe flat kwijt kan, neemt ze een besluit.
Haar spullen, zijn ze haar zo dierbaar dat ze alles wil bewaren of zal ze haar nieuwe leven inrichten met alleen de dingen die echt het verschil hebben gemaakt in haar leven. Als ze gaat opruimen krijgen we aan de hand van voorwerpen een terugblik op desbetreffend bijbehorend verhaal.
Het gaat van jeugd naar volwassenheid, vreugde maar ook verdriet. Haar veel te jong gestorven vader. Een allesoverheersende moeder die het leven van Gina zo'n beetje wil regelen en voornamelijk alles wat fout gaat op zichzelf betrekt, zichzelf de zieligste persoon op aarde lijkt te vinden – vermoeiend zulke mensen trouwens...
Haar stiefvader die een belangrijke rol speelt maar ook en vooral haar liefste allerbeste vriendin Naomi, en haar eerste liefde Kit. Naar aanleiding dus van de voorwerpen leren we Lucy's verleden beter kennen. De “hoofdstukjes” beginnen steeds met een terugblik om dan door te gaan in het heden.
Het heden;
"Stone Green, Gina’s eenmansbedrijf gespecialiseerd in het begeleiden en aansturen van renovatie- en restauratieprojecten, was gevestigd in een verbouwd pakhuis met uitzicht op het kanaal van Longhampton. Gina had het kleinste kantoor in het hele gebouw, met een bureau, haar moodboards en twee oude kaarten van de regio aan de kale bakstenen muur. Maar ze had wel het mooiste uitzicht, met aan twee kanten ramen."
Gina krijgt op een dag een opdracht van een stel dat een oud monumentaal pand wil gaan verbouwen. Nick en Amanda Rowntree. Een apart stelletje. Zij is altijd en overal hard aan het werk over de hele wereld terwijl Nick als fotograaf veel vanuit het huis kan en mag werken. Hij is dus bijna altijd aanwezig als er gewerkt wordt in het huis en omdat het ook stiekem Gina´s droomhuis is geweest kunnen de twee het goed samen vinden als het op details en vooral het karakteristieke karakter behouden aankomt.
Gina´s nare periode, die ze achter zich lijkt gelaten te hebben, maakt dat ze vastberaden is haar nieuwe leven in te richten zoals zij het graag wil, zich alleen nog maar omringen met haar spullen en de rest gaat naar goede doelen. Het lijkt allemaal alsof ze een maagdelijk wit canvas kan gaan beschilderen met haar eigen kleuren …
Maar niet alle begin is zo makkelijk en een kruispunt heeft meerdere afslagen ; kies jezelf de juiste afslag of dwingt het leven zelf je een bepaalde richting op?
Hartverwarmend maar ook hartverscheurend op sommige momenten. De impact van bepaalde gebeurtenissen in iemands leven kan enorm bepalend zijn voor keuzes, als je het al een keuze kunt noemen.
Moraal van het verhaal … LEEF NU!!
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2017/06/lucy-dillon-honderd-stukjes-van-mij_25.html
Als zij en haar man Stuart Horsfield uit elkaar gaan en ze haar prachtige zelf verbouwde huis verlaat met meer spullen dan ze ooit in haar nieuwe flat kwijt kan, neemt ze een besluit.
Haar spullen, zijn ze haar zo dierbaar dat ze alles wil bewaren of zal ze haar nieuwe leven inrichten met alleen de dingen die echt het verschil hebben gemaakt in haar leven. Als ze gaat opruimen krijgen we aan de hand van voorwerpen een terugblik op desbetreffend bijbehorend verhaal.
Het gaat van jeugd naar volwassenheid, vreugde maar ook verdriet. Haar veel te jong gestorven vader. Een allesoverheersende moeder die het leven van Gina zo'n beetje wil regelen en voornamelijk alles wat fout gaat op zichzelf betrekt, zichzelf de zieligste persoon op aarde lijkt te vinden – vermoeiend zulke mensen trouwens...
Haar stiefvader die een belangrijke rol speelt maar ook en vooral haar liefste allerbeste vriendin Naomi, en haar eerste liefde Kit. Naar aanleiding dus van de voorwerpen leren we Lucy's verleden beter kennen. De “hoofdstukjes” beginnen steeds met een terugblik om dan door te gaan in het heden.
Het heden;
"Stone Green, Gina’s eenmansbedrijf gespecialiseerd in het begeleiden en aansturen van renovatie- en restauratieprojecten, was gevestigd in een verbouwd pakhuis met uitzicht op het kanaal van Longhampton. Gina had het kleinste kantoor in het hele gebouw, met een bureau, haar moodboards en twee oude kaarten van de regio aan de kale bakstenen muur. Maar ze had wel het mooiste uitzicht, met aan twee kanten ramen."
Gina krijgt op een dag een opdracht van een stel dat een oud monumentaal pand wil gaan verbouwen. Nick en Amanda Rowntree. Een apart stelletje. Zij is altijd en overal hard aan het werk over de hele wereld terwijl Nick als fotograaf veel vanuit het huis kan en mag werken. Hij is dus bijna altijd aanwezig als er gewerkt wordt in het huis en omdat het ook stiekem Gina´s droomhuis is geweest kunnen de twee het goed samen vinden als het op details en vooral het karakteristieke karakter behouden aankomt.
Gina´s nare periode, die ze achter zich lijkt gelaten te hebben, maakt dat ze vastberaden is haar nieuwe leven in te richten zoals zij het graag wil, zich alleen nog maar omringen met haar spullen en de rest gaat naar goede doelen. Het lijkt allemaal alsof ze een maagdelijk wit canvas kan gaan beschilderen met haar eigen kleuren …
Maar niet alle begin is zo makkelijk en een kruispunt heeft meerdere afslagen ; kies jezelf de juiste afslag of dwingt het leven zelf je een bepaalde richting op?
Hartverwarmend maar ook hartverscheurend op sommige momenten. De impact van bepaalde gebeurtenissen in iemands leven kan enorm bepalend zijn voor keuzes, als je het al een keuze kunt noemen.
Moraal van het verhaal … LEEF NU!!
http://josesprakeloos.blogspot.nl/2017/06/lucy-dillon-honderd-stukjes-van-mij_25.html
1
Reageer op deze recensie
