Op vakantie De reünie in de 'dwarsliggeruitvoering' in de binnenzak meegenomen. Ik las het niet in één adem uit, daarvoor ontbrak de spanning. Sorry voor degenen die het een geweldig boek vinden, maar het haalt het niet bij heel veel andere thrillers.
Veel psychologie van de kouwe grond, verder een bekend recept zoals je dat ook vaak bij detectiveseries op tv ziet. Na een lange aanloop wordt er eerst een zo op het oog plausibele dader gepresenteerd. Wat later in het boek komen nog een paar mogelijke daders aan bod en aan het eind blijkt toch iemand anders de dader te zijn. Alleen wordt de ontknoping in De reünie al ver voor het einde zo duidelijk dat de toch al niet overmatige spanning al helemaal is weggevloeid.
Wat verder opvalt is het wat ouderwetse taalgebruik van Van der Vlugt. Ze gebruikt soms woorden en zinswendingen die 50 jaar geleden misschien modieus waren, maar die een hedendaags publiek nauwelijks nog zullen aanspreken. Wie 'tuft' er nu nog rustig voort in zijn auto?