Mooi, maar geen topper

'De Katharinacode' is de eerste in een reeks rond William Wisting, waarbij hij betrokken is bij het onderzoek naar zogenaamde 'cold cases'.

Katherina Haugen is al meer dan vierentwintig jaar vermist. De enige link is een op de tafel achtergelaten code, die onopgelost is gebleken.
Zoals elk jaar wil William Wisting de echtgenoot, Martin Haugen op die bewuste 'verjaardag' bezoeken. Deze laatste blijkt echter niet thuis. Ondertussen is hij door Adrian Stiller, medewerker van een groep die onopgeloste moordzaken onderzoekt, verdacht betrokken te zijn bij de verdwijning van een tienermeisje meer dan twintig jaar geleden.
Zowel William Wisting als zijn dochter worden bij dit onderzoek betrokken. Uiteindelijk blijkt alles met mekaar in verband te staan.

'De Katherinacode' is een klassiek politieverhaal, waarbij de speurders door geduldig onderzoek trachten onderlinge verbanden te leggen en zo de ware toedracht te ontcijferen. Drijvende rol hierbij is de wat mysterieuze Adrian Stiller, die er vaak vrij onorthodoxe methodes op na houdt en niet vies is van manipulaties om zijn doel te bereiken.
Echte actiemomenten zijn er niet. Alles draait rond de psychologische opbouw rond de verschillende karakters en hun rol.

William Wisting is - anders dan vele andere speurders - een heel normale detective. Hij heeft geen duister verleden of een drankprobleem en heeft evenmin een probleem met zijn oversten. Het is een familieman met liefde voor zijn beide kinderen en voor zijn kleindochter.
Dat aspect wordt mooi in het verhaal verwerkt.

Het verhaal is goed en spannend opgebouwd, waarbij geleidelijk de verschillende gebeurtenissen en hun samenhang duidelijk worden.