Een gemiste kans

Ik heb de volledige reeks van M.J. Arlidge rond haar inspecteur Helen Grace gelezen.
Het zijn voor mij - op enkele uitzonderingen na - overtuigende thrillers met een mooie spanningsopbouw, sterke karakters en een vlotte schrijfstijl.

Bij het verschijnen van 'Oog om oog' - een stand alone thriller - had ik dan ook hoge verwachtingen, temeer daar hij rond een interessant, maatschappelijk thema was opgebouwd.

Het is een zeer dikke pil geworden (587 blz.), die echter ver onder mijn verwachtingen bleef.

Criminelen die op zeer jeugdige leeftijd weerzinwekkende moorden hebben gepleegd krijgen - omwille van hun jeugdige leeftijd - een tweede kans in de samenleving. Dit via een volledig nieuwe identiteit.
Het is een systeem dat bij de meerderheid van de bevolking tot afkeuring en verontwaardiging leidt en als fundamenteel onrechtvaardig. wordt gevoeld.
Wanneer dan via een lek in de reclassering de identiteit van enkele gelekt wordt is dit voor de familieleden van de slachtoffers de kans op wraak...met veel sympathie vanuit de bevolking.

Een boeiend gegeven dat echter bij M.J. Arlidge een verhaal van een gemiste kans wordt.

De schrijver wil zijn verhaal al te nadrukkelijk vertellen en is veel te beschrijvend, waardoor het boek spanning mist.
Het boek heeft ook zeer vele karakters, leidend tot een ganse reeks verhaallijnen, die eigenlijk in het geheel weinig relevant zijn.
En enkel onnodige het aantal bladzijden verhogen.
Minder karakters en vereenvoudigde verhaallijnen hadden dit thema veel sterker gemaakt.

Drie sterren is voor mij meer dan voldoende.