Leuk, maar er mist iets

Ik had nog niet eerder iets van Tabea Bach gelezen. Maar na het lezen van dit korte verhaal weet ik wel zeker dat ik haar andere boeken ook graag wil lezen. Ze heeft zo’n schrijfwijze dat je elke keer wil verder lezen.

Verder lezen was bij dit verhaal bijna niet mogelijk. Het is een vrij dun boekje, die je eigenlijk zo uit hebt. Hierin zit voor mij ook eigenlijk wel het minpunt. Ik heb nog geen boeken uit de serie van het Bloemeneiland gelezen, dus ik miste eigenlijk wel een beetje een introductie van de karakters. Dit terwijl bij dit verhaal wel wordt aangegeven dat het los te lezen is. Dat vond ik eigenlijk niet. Zelfs nu, nadat ik het verhaal geheel gelezen heb, heb ik nog steeds het idee dat er iets mist. Ik zal als marketeer er dus eerder voor kiezen om het als een soort deel 4 neer te zetten dan als een los te lezen winters verhaal.

Het verhaal zelf had wel alle onderdelen waardoor het een goed verhaal had ‘kunnen’ zijn: liefde, een stapje naar het verleden, een catastrofe... Als ik de auteur was geweest, had ik een iets groter geheel van dit verhaal gemaakt, waardoor alles beter tot z’n recht kwam. Ik was namelijk graag nog wel iets dieper in het verleden van Rozenn gedoken!

Al met al een leuk verhaal, maar er mist toch wel iets.