Onroerend

Gio mist een vader in zijn leven. Hij heeft hier al meermaals over gesproken met zijn moeder, maar heeft tot nu toe verschillende namen gekregen. Na een conflict krijgt hij de echte naam. Hiermee begint de zoektocht met een reis naar Roemenië. Dit enerzijds om zijn vader te vinden. Anderzijds om hulp te zoeken bij de magie die hij bezit.

Een mooi opgebouwd verhaal met stukjes spanning maar ook ontroering en teleurstelling.
Je kan dit zeker een volledig boek noemen, mooie samenhang van het verhaal, geen chaos van teveel personages en een mysterieus einde.
Hoe gaat het verder tussen Gio en Eloise?

De schrijfstijl is eerder traag, sluimerend, ontroerend. Er zit geen zware spanning in, maar er worden eerder vragen opgeroepen. Je voelt mee met Gio. Je begrijpt het conflict waar hij in terecht komt. Je voelt jezelf vaak in begrip of onbegrip gaan.
De situatie in Roemenië wordt ook mooi omschreven hoe deze magie vereren.