Sveen kan beter!

Gard Sveen heeft met `De hitte van de hel` een tweede boek geschreven in een serie rond inspecteur Tommy Bergmann. In de beste Scandinavische traditie besteed Sveen veel aandacht aan de uitwerking van de personages en krijg je inkijkje in de donkere zielenroerselen die de personages teisteren. Tommy worstelt nog steeds met het feit dat z´n vrouw hem verliet als gevolg van zijn losse handen. Susanne wil haar carrière in de lift zetten maar heeft ook de zorg voor haar dochter. En Furuberget, hoofd van de kliniek waar Anders Rask opgesloten zit, loopt tegen het feit aan dat hij met pensioen gaat, en wil kost wat het kost voorkomen dat Rask ooit nog vrij komt.

Het plot van de hitte van de hel valt als je het afzet tegen het eerste deel behoorlijk tegen, ontstijgt nergens de grijze middenmoot en is er een van het recht toe recht aan type. Waar de doden hebben geen verhaal (deel 1) juist ingenieus in elkaar zat. De verassende ontwikkeling waardoor de lezer alsnog op het verkeerde been zet maakt het totale plot niet goed
Grootste manco´s zijn de vele toevalligheden, spontane bekentenissen en ongeloofwaardigheden. Daarnaast blijven vele ondersteunende verhaallijnen onbeantwoord en bungelen als losse eindjes.

Een goed debuut schrijven is niet eenvoudig, een waardige opvolger misschien nog wel lastiger, Sveen is niet geheel geslaagd, maar heeft desalniettemin toch een lezenswaardig boek afgeleverd met een aantal mitsen en maren.