Ontroerend, verpletterend, prachtig

Ik vond dit een schitterend en verpletterend boek. Zo mooi, ontroerend en soms ook grappig.
Zo knap hoe Marlies schrijft over een zwaar thema: kindemishandeling en alcoholisme, zo eerlijk geschreven maar zonder dat het te zwaar wordt. Elvis (Vis) kreeg vanaf de eerste bladzijde een plekje in mijn hart. Wat een aanrader is dit boek voor elke (jong) volwassene. Het zorgt ervoor dat ik er weer bewuster ben van het feit dat ik in mijn werk kinderen tegenkom die in soortgelijke situatie opgroeien en dat ik hoop dat ze iemand hebben die ze vertrouwen dat ze me weten te vinden als dat nodig is.

Leesvragen:

Achterin dit boek staat een heel belangrijke boodschap. Heeft jouw boek ook een boodschap? Misschien niet zo duidelijk als deze maar eentje die je tussen te regels door kan lezen? En als je denkt van niet, waarom heeft de schrijver van jouw boek dan het boek geschreven denk je?
In dit boek worden emoties heel mooi omschreven, vind ik. Zoals hier:
‘’Laat me los, wil ik zeggen, en tegelijkertijd: houd me vast.’’ kan je tijdens het lezen van jouw boek ook emoties vinden? Hoe worden deze omschreven? Welke emotie is het?
Een belangrijk personage in dit boek is een schildpad. Kan je bedenken waarom Marlies voor een schildpad heeft gekozen? Komt er in jouw boek ook een personage voor dat zo is verbonden met het thema van jouw boek? Welk personage dan en hoe is hij/zij/het verbonden met het thema?
Ook de schutbladen van dit boek zijn prachtig geïllustreerd. Is dat ik jouw boek ook zo? Wat zie je en weet je ook waarom? Wat zou jij tekenen op de schutbladen van nouw boek als jij de illustrator was?