Lezersrecensie
Een ontdekkingstocht in een onzichtbare wereld
Als je een magische bril op kon zetten en gevoelens, gedachten en andere onzichtbare dingen kon zien, hoe zou dat dan zijn?
Op zoek naar boeken, die aansluiten bij ons thema ‘gevoelens’ kom ik dit boek ‘Onzichtbare dingen’ van Andy J. Pizza en Sophie Miller tegen. Het maakt mij nieuwsgierig omdat wanneer ik in gesprek ben met de kinderen in mijn groep gevoelens een naam hebben. ‘Ik voel mij vandaag vrolijk’ of ‘Juf, ik heb verdriet’. Kunnen we gevoelens of gedachten dan ook zien?
Zodra we het boek openslaan worden we uitgenodigd om een onzichtbare toverbril op te zetten. Het prikkelt direct de nieuwsgierigheid. Op de eerste pagina zien we van alles. We hebben al veel ontdekt. Niet alles… sommige dingen kán je niet zien. Vervolgens krijgen we een uitleg over de zintuigen en wat we ermee doen. Heel duidelijk en met prachtige tekeningen. We mogen zelfs meedoen. Tussendoor worden er vragen gesteld bijvoorbeeld ‘Wat voor geluid zouden deze tekeningen kunnen maken?’ De vragen nodigen uit om na te denken en samen met elkaar in gesprek te gaan. Alle antwoorden en reacties zijn goed. Er zijn overeenkomsten en ook verschillen. Immers iedereen gebruikt zijn zintuigen op een andere manier en zal daar een gevoel bij krijgen. Van de zintuigen gaat het verhaal heel vloeiend over naar gevoelens. Gevoelens zijn onzichtbare dingen, we zien ze natuurlijk niet maar voelen ze wel. Aan de hand van kleurrijke prenten wordt alles op een plezierige manier verteld. Jonge kinderen blijven geboeid luisteren. Ze herkennen gevoel en ervaren nieuwe gevoelens. Vooral de pagina met coole en toch vreemde dingen trekt de aandacht. Met een grappige tekening wordt iets ‘onzichtbaars’ zichtbaar.
Het boek ‘Onzichtbare dingen’ is een interactief verhaal en zal kinderen helpen om gevoelens te benoemen en te uiten. Het is een opening naar mooie gesprekken.
Op zoek naar boeken, die aansluiten bij ons thema ‘gevoelens’ kom ik dit boek ‘Onzichtbare dingen’ van Andy J. Pizza en Sophie Miller tegen. Het maakt mij nieuwsgierig omdat wanneer ik in gesprek ben met de kinderen in mijn groep gevoelens een naam hebben. ‘Ik voel mij vandaag vrolijk’ of ‘Juf, ik heb verdriet’. Kunnen we gevoelens of gedachten dan ook zien?
Zodra we het boek openslaan worden we uitgenodigd om een onzichtbare toverbril op te zetten. Het prikkelt direct de nieuwsgierigheid. Op de eerste pagina zien we van alles. We hebben al veel ontdekt. Niet alles… sommige dingen kán je niet zien. Vervolgens krijgen we een uitleg over de zintuigen en wat we ermee doen. Heel duidelijk en met prachtige tekeningen. We mogen zelfs meedoen. Tussendoor worden er vragen gesteld bijvoorbeeld ‘Wat voor geluid zouden deze tekeningen kunnen maken?’ De vragen nodigen uit om na te denken en samen met elkaar in gesprek te gaan. Alle antwoorden en reacties zijn goed. Er zijn overeenkomsten en ook verschillen. Immers iedereen gebruikt zijn zintuigen op een andere manier en zal daar een gevoel bij krijgen. Van de zintuigen gaat het verhaal heel vloeiend over naar gevoelens. Gevoelens zijn onzichtbare dingen, we zien ze natuurlijk niet maar voelen ze wel. Aan de hand van kleurrijke prenten wordt alles op een plezierige manier verteld. Jonge kinderen blijven geboeid luisteren. Ze herkennen gevoel en ervaren nieuwe gevoelens. Vooral de pagina met coole en toch vreemde dingen trekt de aandacht. Met een grappige tekening wordt iets ‘onzichtbaars’ zichtbaar.
Het boek ‘Onzichtbare dingen’ is een interactief verhaal en zal kinderen helpen om gevoelens te benoemen en te uiten. Het is een opening naar mooie gesprekken.
1
Reageer op deze recensie