Verliefd op dit boek

In Het Ongelukproject zijn twee hoofdpersonen die beide meteen mijn hart hebben veroverd. Zoals ze op de flaptekst worden beschreven: David zit al 622 dagen alleen tijdens de lunchpauze. Houdt van feiten, getallen en zijn notitieboekje. Kit heeft vrienden in overvloed. Gaat voor het eerst weer naar school nadat haar vader is verongelukt.

Weer naar school gaan is niet makkelijk voor Kit, de dood van haar vader heeft een enorme impact op haar gehad. Ze besluit tijdens de lunch naast David te gaan zitten, omdat ze er van uit gaat dat hij haar met rust zou laten.

Deze lunch is het teken voor verandering. Voor Kit, maar ook voor David. David is autistisch en dat wordt heel erg mooi omschreven in het boek. Hoe de wereld er voor hem uit ziet en hoe hij overal op reageert. Wanneer hij ergens mee zit, noemt hij hardop het getal pi op. Dit staat dan ook uitgeschreven op 2 hele pagina's in het boek als zijn gedachten.

Ik vond dit een prachtig boek om te lezen, het is zo geschreven dat je goed de gedachten van Kit kunt meegaan, maar ook de gedachten van David. Vanuit beide perspectieven is het een logische wereld, Ik herken in beide wat van mezelf en dat maakte het boek zeer leuk om te lezen voor mij. Misschien wat hoog, maar toch, omdat ik het bijna perfect vond: 5 sterren.