Vlak en voorspelbaar

Ann Galland is afgestudeerd als vertaalster en werkzaam als bedrijfs strateeg en marketeer. Zij woont afwisselend in Gent en in het oude historische centrum van Rome. Kunst, cultuur, design en archeologie zijn haar passies. Aroma is haar debuutroman.

Het verhaal speelt zich grotendeels af in Venetië en de sfeer van de stad, in geuren en kleuren, is aardig weergegeven. Het vertelt het verhaal van Alba Amato, haar werkgever Roberto Raffa (de schrijfster is kennelijk in de ban van alliteraties), een onverwacht fortuin die even onverwacht wordt behandeld en dan natuurlijk veel … amore.

Gelukkig en minder gelukkig tot zelfs tragisch en fataal, maar in elk geval molto amore, om maar met de schrijfster mee te gaan, die het wegens een niet geheel duidelijke reden nodig vindt om op elke pagina een aantal Italiaanse woorden, kreten of gezegdes te plaatsen. Mogelijk is het bedoeld om de Italiaanse sfeer extra te benadrukken, maar iets minder was hier een echte verbetering geweest. De lezer begrijpt vanaf de eerste pagina immers al dat het verhaal in Italië speelt.

Alba ontwikkelt zich met enig steun van anderen van een serveerster tot zakenvrouw met inzicht en gevoel voor de juiste beslissingen. Alles wat de lezer verwacht te vinden in een roman van dit genre is hierin aanwezig: misbruik, eer, ellende, liefdes- en ander verdriet, rijkdom, familiegeheimen, armoede, vriendschap, lot, liefde – dat alles en nog meer.

Het lukt de schrijfster helaas niet om op een of ander manier aan het verhaal enig diepgang te geven, het blijft vlak en voorspelbaar. Te veel flashbacks en -forwards, de tijd die ineens heel snel lijkt te gaan om zich een aantal hoofdstukken later weer tergend langzaam voort te slepen, het geheel mist iets essentieels zonder dat het eenvoudig is om precies bepalen wat dat is.

Het taalgebruik speelt hierin ook zeker mee. Zelfs wanneer de lezer rekening houdt met het feit dat de schrijfster Vlaams is, wat op zich absoluut niet storend zou moeten zijn, komt haar taal verouderd over, ernstig gekunsteld en bij vlagen bizar. In de eerste hoofdstukken deed het vooral amusant en licht ironisch aan en het leek alsof daar bewust voor gekozen was, maar het wordt al snel irritant en verwarrend.

De verwarring wordt groter naarmate deftige, ouderwetse zinnen ineens geheel onverwacht afgewisseld worden met scheldwoorden en rake vloeken, om twee zinnen later weer terug te keren naar deftig. Het verhaal is langdradig en zit vol ellenlange beschrijvingen en uitleg. Zo gaan de eerste 150 pagina’s over het testament van Roberto Raffa; het maken, lezen bij de notaris, het hoe en waarom en het wel of niet accepteren ervan met alle mogelijke beslissingen.

Aroma van Ann Galland is een debuut en een debuut mag ver van volmaakt zijn; er is in het boek zeker een bepaald potentieel aanwezig dat mogelijk in de toekomstige boeken van Galland tot ontplooiing zal komen. Dat is in Aroma helaas nog niet het geval.