Joebelabambam, Jochem!

Onlangs was Jochem Myjer te gast in de Grote Vriendelijke Podcast. Daar vertelde hij dat hij zichzelf vooral als verhalenverteller ziet en dat overgang tussen cabaret en kinderboeken voor hem waarschijnlijk minder groot was dan voor het publiek. Daarmee geeft Myjer de kern van zijn werk uitstekend weer: hij kan heel goed met humor verhalen vertellen.

De talige humor zit in "De Gorgels" vooral in de uitspraken van de Gorgels. Dit zijn kleine wezentjes die kinderen beschermen tegen enge ziekmakers, de Brutelaars. Het heeft te maken met tempo (De Gorgels praten snel.) en met woordkeuze: "Joebelabambam!" Die humor maakt het voorlezen van dit boek tot een waar feestje.

Verder benut Myjer de basistechnieken voor een spannend verhaal goed: er is een mysterie (Wat verbergt de vader van hoofdpersoon Melle? Wat weet zijn opa allemaal over de Gorgels?) en er is een uitdaging (Hoe gaan de Gorgels de Brutelaars verslaan?). Voeg daaraan toe dat de volwassenen volkomen buiten spel worden gezet en je hebt een prachtige kinderwereld vol avontuur.

Deze wereld is bovendien makkelijk toegankelijk voor kinderen die al zelf lezen. De pagina's zijn zo vormgegeven dat ze lekker weglezen, de hoofdstukken zijn kort en de mooie tekeningen van Rick de Haas doen de rest. De grote natuurplaten zijn echt een lust voor het oog.

Wel is de originaliteit wat beperkt: oma bakt clichématig pannenkoeken en opa heeft het welbekende tuinhuisje. Enkele achtergrondverhalen krijgen ook wat weinig aandacht, zoals de geschiedenis van opa met de Gorgels. Maar daar is wellicht in de andere delen ruimte voor. Het is na het lezen van dit mooie verhaal vooral fijn om te weten dat er nog meer te halen valt.