Niet weg te leggen

Anthoni komt uit Middelburg en studeert antropologie. Op Paaseiland bestudeert hij het ontstaan en verdwijnen van de Moaicultuur. Hij komt tot de ontdekking dat er een flinke strijd gaande is over de geschiedenis van deze enorme beelden, en al snel beginnen er mensen te verdwijnen. Intussen is in het Zeeuws museum in Middelburg conservator Monique bezig met het voorbereiden van een tentoonstelling over Jacob Roggeveen en Paaseiland. Er is een beeldhouwer van Paaseiland overgevlogen om een beeld voor het museum te maken, maar zijn komst stuit op meer weerstand dat Monique verwacht had. En dan valt er een dode.
De stenen goden vertelt twee verhalen tegelijkertijd, je wordt heen en weer gegooid tussen Anthoni’s onderzoek op Paaseiland en Monique haar werk in Middelburg. Toch is dit wisselen totaal niet storend, het geeft juist de indruk dat dingen tegelijkertijd gebeuren en dat alles met elkaar te maken heeft. Je wacht gewoon op het moment dat ze elkaar ontmoeten om hun bevindingen uit te wisselen. Zowel Anthoni als Monique zijn sterk neergezet. Het zijn geen vage personen die zomaar wat meemaken. Beiden voelen ze aan als echte mensen die je zo op straat tegen zou kunnen komen.
Tussendoor krijg je veel informatie over de geschiedenis van Paaseiland, hoe is het ontdekt en hoe gingen de blanken en de inheemse bevolking met elkaar om? Dit geeft het boek net wat extra’s, behalve een goed verhaal is het ook nog eens leerzaam en interessant. Het maakt ook duidelijk hoeveel onderzoek er gedaan is voor het schrijven van dit boek. Door de coronatijd heeft Windmeijer zelf niet naar Paaseiland kunnen reizen maar dat is niet te merken. Het is heel beeldend geschreven, je ziet het eiland en zijn inwoners zo voor je.
Het boek is geen zware thriller, net spannend genoeg om je nieuwsgierig te houden naar hoe het verder gaat. Naar het einde neemt de spanning wel toe. Het einde van het boek verraste me, dat had ik niet zien aankomen. Het is een fijn boek om te lezen, al vanaf het proloog wordt je het verhaal ingezogen en het laat zich niet neerleggen voor je de laatste bladzijde uit hebt.