Fietsen is een beetje stoom afblazen

Het pandabeertje Boese en de hond Willem hebben samen een fietsenwinkel en ze zijn de allerbeste vrienden. Meestal, maar vandaag even niet. Ze roepen tegen elkaar en vinden elkaar helemaal niet aardig. Dat gaat maar door, tot Willem er genoeg van heeft en Boese zijn fiets neemt om een ritje door de stad te maken.

De tekeningen in Ga toch fietsen! zijn heerlijk gedetailleerd. Op de prenten is zoveel meer te zien dan alleen Boese op zijn fiets. De dieren lijken allemaal hun eigen persoonlijkheid te hebben. Je kan je zo inbeelden hoe ze praten en stappen. De wisselende omgeving in het boek en de combinatie tussen stad en het platteland levert een variatie aan kleuren en beelden op die tot de verbeelding spreekt. Je kijkt en je wilt blijven kijken naar alles wat er gebeurt. De eerste keer dat je een pagina openslaat, kan je bovendien nooit alles in je opgenomen hebben. De volgende keer ontdek je opnieuw leuke kleinigheden, zoals een lieveheersbeestje op de hoek van de straat, twee hondjes die een scène uit Titanic naspelen op de boeg van de veerboot of een eekhoorn die op een dak stiekem zijn vriendinnetje staat te kussen.

Philip Hopman heeft overwegend drukke, maar zacht ingekleurde illustraties gemaakt. De stad in het boek doet niet hard aan en het platteland komt tot leven door een fleurig kleurgebruik. De figuurtjes en objecten in het boek zijn hier en daar wat dikker aangezet om ze eigenheid te verlenen. Soms worden ze omlijnd met zwart, maar even vaak met grijs. Op het eerste zicht lijkt het wat slordig, toch is het net dat wat karakter verleend aan de prenten.  

Tekst en tekeningen vormen een mooie combinatie in dit boek. Schrijfster Joukje Akman heeft de tekst beperkt gehouden. Op de volledige spread staan slechts een vijftal regeltjes. Die volgen vooral de rit van Boese. Gaat hij naar links of rechts op de volgende hoek? Hier en daar sijpelt er een gedachte aan de ruzie met Willem tussen. Al fietsend probeert Boese de ruzie te vergeten. Door de veelheid aan informatie die tijdens de rit door het prentenlandschap terug te vinden is, is meer tekst ook helemaal niet nodig. Er zit tempo in en - niet onbelangrijk in een kinderboek over ruzie met je beste vriend – de nodige humor.    

Jammer aan dit boek is dat diezelfde tekst niet echt een volwaardig plaatsje gekregen heeft. Doordat de tekeningen zo overweldigend zijn, zou je het rechterbovenhoekje met het verhaal haast uit het oog verliezen. Het staat wat op een hoopje. Klein gedrukt en het oogt een beetje slordig zo. Dit minpuntje weegt gelukkig niet op tegen het geheel. Ga toch fietsen! is evenwel een mooie aanwinst voor de boekenplank. Een boek om samen met je kleuter vaak vast te nemen en even in te verdwijnen.

Illustrator Philip Hopman houdt al van kindsbeen af van tekenen en het liefst maakt hij de hele dag tekeningetjes. Hij heeft al meer dan 150 kinderboeken geïllustreerd. In 1998 kreeg Hopman een Zilveren Penseel voor 22 Wezen en meermaals maakte hij al de illustraties van het Kinderboekenweekgeschenk. Ook verzorgde hij de illustraties voor de heruitgave van Annie M.G. Schmidts Wiplala.

Joukje Akveld, op haar beurt, studeerde Nederlands en als journaliste schrijft ze over kinderliteratuur en theater. Haar eerste prentenboek, Olle wist zeker dat hij geen bril nodig had, over een varkentje dat er graag op los fantaseert, verscheen in 2012. ABC Dragt, een samenwerking met Annemarie Terhell over het leven en werk van schrijfster Tonke Dragt werd in 2014 nog bekroond met een Vlag & Wimpel door de Griffeljury.