Psychologische roman met een thrilleretiketje

Sophie ontvangt een brief uit Battlemouth Prison. Daar zit seriemoordenaar Matty Melgren gevangen die twintig jaar geleden tal van vrouwen vermoordde in Noord-Londen. De man speelde echter een heel andere rol in het leven van Sophie. Hij was de vriend van haar moeder en ze zag hem als een vader. De vraag is of ze na al die jaren eindelijk antwoorden zal krijgen op de vragen waarmee ze als meisje achterbleef.

Niet mijn schuld is een thriller van de Britse thrillerschrijfster Victoria Selman. Ze heeft een achtergrond in profiling en criminele psychologie en ze is werkzaam als journalist en auteur. Eerder schreef ze een aantal thrillers rond profiler Ziba MacKenzie, maar deze boeken werden nog niet vertaald in het Nederlands.

In haar voorwoord geeft de auteur aan dat de seriemoordenaar in Niet mijn schuld is geïnspireerd op verschillende waargebeurde seriemoordenaarszaken en dat het mogelijk is dat lezers psychologische of gedragskenmerken zullen herkennen van beruchte monsters zoals de Green River Killer, Albert DeSalvo of Richard Ramirez. Dat blijkt onder meer uit het voorkomen van Matty en de methode die hij gebruikt. Het is ontzettend herkenbaar en daardoor helaas weinig origineel. De mix aan kenmerken zorgt er bovendien voor dat het voelt als een collage en dat werkt het personage tegen.

Sophie wordt beter neergezet. Zij deelt haar jeugdherinneringen, vertelt over het vertrouwen dat ze in hem had en de momenten waarop ze twijfelde aan hem. Het is duidelijk dat de aanwezigheid van Matty een grote impact heeft gehad op haar. Alles wordt bovendien verteld vanuit haar perspectief. Er zijn geen hoofdstukken waarin het moment van een moord wordt beschreven of waarin het perspectief van Matty op Sophies moeder aan bod komen. De details komen steeds onrechtstreeks bij Sophie terecht. Jammer genoeg heeft dit ook impact op de spanningsboog. De verdachte van de moorden is immers reeds van bij het begin bekend, pogingen om de verdenking af te wenden zijn niet zo geslaagd en door het eenzijdige vertelperspectief valt er weinig te ontdekken wat betreft gedachtegang of acties van de moordenaar.

In de slothoofdstukken hoopt Sophie Matty te kunnen confronteren en te achterhalen of haar hele jeugd een leugen is geweest. Selman komt hier nog met een twist, maar die heeft niet genoeg kracht om overtuigend te zijn. Niet mijn schuld leest daarentegen wel prettig. De auteur hanteert een vloeiende stijl en ondanks het gebrek aan echte spanning wordt er wel wat nieuwgierigheid opgewekt naar de impact op Sophies leven. Karin Pijl heeft het geheel mooi vertaald. Uiteindelijk is dit een goed vertelde psychologische roman, waar iemand per ongeluk het labeltje thriller op lijkt te hebben gekleefd.