Routineuze formulethriller

Het team van Crime Scene Investigation New York (CSI:NY) houdt er een gouden stelregel op na: “Praten met de levenden, luisteren naar de doden en antwoorden zoeken in het bewijsmateriaal.” Ook in de nieuwste CSI-thriller Vermist van Stuart M. Kaminsky wordt daar niet van afgeweken. Waarom zou men ook? De serie is een wereldsucces.

Vermist begint heftig met een flink aantal snel opeenvolgende moorden. Forensisch onderzoeker Danny Messer heeft net de verkrachter en moordenaar van een jong meisje ontmaskerd als hij naar de volgende plaats delict wordt geroepen. Samen met zijn collega Mac Taylor wordt hij geconfronteerd met een hele familie die is uitgemoord. Alleen het 12-jarige zoontje wordt vermist. Hij is zonder enige twijfel ontvoerd door de moordenaar, maar met welk doel? Vrijwel gelijktijdig moeten rechercheurs Stella Bonasera en Aiden Burn de moordenaar proberen te vinden van een doodgeschoten en gekruisigde orthodoxe jood. Om de spanning nog meer op te schroeven loopt er een wraakzuchtige stalker rond die zorgvuldig de moord op Stella Bonasera voorbereid. Kortom, het is druk bij CSI:NY.

Vermist is onderdeel van de ‘succesformule’ CSI. De verhaallijnen staan vast. Het is aan de wisselende schrijvers om die zo goed mogelijk vorm te geven. De ene schrijver is daar bedrevener in dan de andere. Stuart Kaminsky is een vakman, die zich strak aan de regels houdt. Hij laat meerdere verhaallijnen door elkaar lopen en zorgt ervoor dat alle personages op hetzelfde moment bezig zijn met verschillende zaken. Het perspectief wisselt razendsnel. We kijken mee door de ogen van de rechercheurs, de getuigen en zelfs de stalker en de moordenaar. Net als in de gelijknamige tv-serie zijn de scènes en de dialogen kort.

De toonzetting van het boek heeft iets weg van een opgewonden commentaar bij een real life docu. Korte, bondige filosofische wijsheden en gedetailleerde beschrijvingen van forensisch onderzoek proberen het verhaal wat meer cachet te geven. Maar het blijft allemaal heel onpersoonlijk, net als de platte karakters met wie meeleven bijna onmogelijk is. De lezer wordt geacht de personages te kennen en hun te beoordelen op hun forensische capaciteiten, niet op hun karakter.

CSI:NY is de moderne versie van de aloude whodunnit. Alleen zijn het nu geen mensen die de bewijzen leveren die een moordenaar fataal worden, maar zijn het materiele zaken. Een goed schrijver ziet met dit gereedschap in handen kans om een verhaal boven zichzelf uit te tillen. Dat is Stuart Kaminsky dit keer niet gelukt. Vermist is een routineus geschreven verhaal dat het moet hebben van de bekende ingrediënten. Snel is het wel, maar spannend en origineel is het allemaal niet.