Sadistische seriemoordenaar tijdens WOII

Dresden, oktober 1944. Enkele maanden voordat de stad compleet verwoest zal worden door geallieerde bombardementen. De bevolking is er slecht aan toe. Er is gebrek aan voedsel, drinken, kleding, woningruimte. Mensen verraden elkaar en niemand vertrouwt elkaar nog. Op de radio bralt Hitler dat het einde van de oorlog nabij is door een Duits Wunderwaffen. Intussen rukken de Russen en de geallieerden op. Het geloof in enige vorm van toekomst is verdwenen. Tienduizenden mensen worden afgeslacht en komen om door de honger.  

Te midden van deze chaos vindt de anti-nazistische rechercheur Max Heller in een botenloods het naakte lichaam van een verpleegster. Ze is gemarteld, opgehangen, van onder tot boven opengesneden. Haar tong is uitgerukt en haar oogleden zijn verwijderd. De wrede ss-officier Klepp, de baas van Heller, vindt onderzoek onnodig. Het is oorlog en er zijn ergere dingen. Maar Max Heller laat zich niet afschrikken. Hij vindt dat je wet en geweten niet kunt uitschakelen omdat het oorlog is. Niet lang erna worden er meerdere vrouwen op gruwelijke wijze afgeslacht. Op alle verminkte lijken worden bijtsporen aangetroffen. Zonder twijfel het werk van een psychopaat, een sadistische seriemoordenaar.  

Dan breekt de hel pas goed los. De bombardementen van de Engelsen veranderen Dresden in een brandende ruïne. De Russen trekken moordend en verkrachtend de stad binnen. En opnieuw slaat de seriemoordenaar toe. Iedereen is doodsbang. Toch geeft Heller zijn onderzoek niet op.  

De vuurstorm is een aangrijpend verslag van de waanzin van de oorlog. Frank Goldammer schetst het inferno alsof hij er zelf ooggetuige van is geweest. Gedetailleerde beschrijvingen van het loeiende luchtalarm, de bominslagen, de schuilkelders, de doodsangst, het snerpende gegil van vrouwen en kinderen, de lucht van bederf in vluchtelingenkampen, de uitpuilende ziekenhuizen, de ingestorte huizen, de complete vernietiging van alles wat mensen dierbaar is. Max Heller vertegenwoordigt het geweten en de moraliteit van een eenling. Hij is de menselijkheid te midden de volledige ontmenselijking. Hij is geen held, maar hij is het sprankje hoop dat mensen nooit zouden mogen verliezen. De hoop dat gerechtigheid nooit verloren hoeft te gaan, hoe weerzinwekkend de omstandigheden ook zijn.  

De vuurstorm is een goed gestructureerde, ijzersterke thriller met boeiende personages, realistische dialogen, een veelheid aan verhaallijnen en onverwachte plotwendingen. Maar het is tevens een goed gedocumenteerd tijdsbeeld. Beklemmend, verbijsterend, hartverscheurend en, minstens zo belangrijk, tot nadenken stemmend.