Sfeervol boek

Mooie Sonia heeft het moeilijk. Na de scheiding van haar man, de bankier Frederic, die haar in wilde woede wilde wurgen, gaat zij zich te buiten aan een uitzinnig leven vol seks, drugs en alcohol. Als zij op een morgen naakt wakker wordt in een vreemd huis met vreemde mannen, ondervindt zij de gevolgen van een slechte lsd-trip. Haar waarnemingen lopen in elkaar over. Geluiden worden kleuren en vormen. Aanrakingen kan ze ruiken en proeven. Om te ontvluchten aan haar omgeving, gaat Sonia als fysiotherapeute werken in een fonkelnieuw luxueus wellnesshotel in een afgelegen bergdorp. Daar doen zich onheilspellende dingen voor, die sterke overeenkomsten vertonen met de lugubere gebeurtenissen in de streeksage De duivel van Milaan. Toeval of opzet? Wil iemand het nieuwe hotel saboteren of  lopen de levens van de bloedmooie, maar koele, eigenaresse Barbara Peters en dat van Sonia gevaar?

De duivel van Milaan is bekroond met de Friedrich Glauser-Preis 2007, een gegeven dat het verwachtingspatroon van de lezer flink prikkelt.
Martin Suter heeft zijn hoofdpersoon Sonia behept met de uiterst zeldzame “ziekte”  synesthesie. Ze proeft vormen, ze ziet geluiden en ze ruikt kleuren. Daarnaast heeft ze last van nachtmerries. Een even originele als verwarrende combinatie die op onverwachte momenten zorgt voor zinsbegoochelingen die de realiteit naar de achtergrond drukken. Die geestelijke verwarring maakt dat Sonia extra gevoelig is voor de ongewone dingen die zich in het wellnesshotel voordoen. Een ficus wordt vergiftigd, haar parkiet Pavarotti verdrinkt in het zwembad, ’s ochtends worden in het zwembad lichtstaven aangetroffen etc. etc. Daar waar anderen denken aan toeval of kwajongensstreken ziet Sonia complotten en dreigend gevaar.

Martin Suter heeft voor een deel gebruik gemaakt van pure horrorelementen om zijn verhaal de nodige spanning mee te geven. Het regent en onweert vaak, de bliksemschichten verlichten regelmatig de onheilspellende omgeving, het hotel ligt geïsoleerd, de werknemers gedragen zich zonder uitzondering vreemd, in de omgeving worden continue geheimzinnig rondsluipende gestaltes aangetroffen die het hotel lijken te bespioneren, in het hotel gebeuren zonderlinge dingen. Toch slaagt Suter er niet in om een sfeer van beklemming of angst op te roepen. De vreemde gebeurtenissen die hij heeft bedacht (het vergiftigen van een plant, het verzetten van een kerkklok etc.) zijn te weinig griezelig, te weinig spannend om de lezer ongerust te maken. Sonia mag dan de onrust uitstralen die een kat vlak voor een natuurramp vertoont, de lezer krijgt daar weinig van mee.

De sage De duivel van Milaan waarin een jong meisje haar ziel verkoopt aan de duivel is aardig, maar erg gekunsteld in het verhaal ingepast. Het maakt wel dat de lezer enigszins de dreiging gaat inzien van dat wat het hotel en Sonia boven het hoofd hangt. Maar echt spanningverhogend is het niet.
De duivel van Milaan is wel een heel sfeervol boek met veel aandacht voor de natuur en de leefwijze in een kleine Zwitserse gemeenschap. Het plot is leuk bedacht, maar op een bepaalde manier naïef. Het spannendste zijn de hallucinaties die Sonia heeft, waarbij de lezer nauwelijks onderscheidt kan maken tussen realiteit en waan. Verder is, net als in een whodunnit, iedereen verdacht van de, als sabotage aangemerkte, gebeurtenissen. Het slot is verrassend, maar tegelijkertijd een anticlimax. De duivel van Milaan is een cadeaudoos met vele lagen prachtig pakpapier. Iedere afgepelde laag is leuk of origineel, maar het cadeau zelf valt tegen. Het uitpakken (lezen) geeft zonder meer de nodige bevrediging, maar als de gulle gever het cadeau zelf had willen houden was het ook niet erg geweest.