Hebban recensie
De donkere zijde van Mallorca
Na haar debuut All-inclusive waarin Suzanne Vermeer de meedogenloze kant van de toeristenindustrie aan de kaak stelde, kiest zij in haar nieuwste thriller De vlucht opnieuw voor de reisbranche die een broeinest lijkt te zijn van duistere figuren en hun kwalijke zaken.
Wanneer de zevenentwintig jarige stewardess Dagmar merkt dat haar vriend Ruben vreemd gaat, verbreekt ze de relatie. De wraaklustige Ruben verspreid allerlei leugens over Dagmar, waardoor al haar vrienden haar laten vallen. Bovendien wordt zij op haar werk geschorst omdat zij seksuele toespelingen tegen passagiers zou hebben gemaakt. Dagmar schakelt een privé detective in om de waarheid boven tafel te krijgen. Geheel over haar toeren vliegt zij naar haar vriendin Marianne die tourmanager is op het vakantie eiland Mallorca. Dagmar merkt al snel dat haar vriendin en haar collega´s bij vreemde zaken betrokken zijn. Omdat zij verliefd wordt op de knappe Orlando, directeur van het bureau van toerisme te Mallorca, sust Dagmar haar geweten in slaap. Als Marianne vermoord wordt en haar collega Ingrid op de intensive care komt, besluit Dagmar op onderzoek uit te gaan.
Zoals vele door vrouwen geschreven boeken, begint De vlucht met een relatie die stukloopt en een jonge vrouw die verdrietig achterblijft. Wat volgt is de beschrijving van een rouwproces en de manier waarop het vrouwelijk slachtoffer probeert de regie over haar eigen leven weer in handen te krijgen. Suzanne Vermeer doet dat vakkundig, dat moet gezegd. Zonder in soapachtig sentiment te vervallen, beschrijft ze hoe Dagmar met steeds meer en steeds grotere problemen geconfronteerd wordt. Door middel van kleine speldenprikjes maakt zij duidelijk dat later in het boek ook misdaadelementen een rol zullen gaan spelen. Maar dat is later. Het begin van het boek is hoogwaardige chicklit met emotionele dieptepunten als meest spannende momenten.
Vanaf het moment dat Dagmar op Mallorca komt uitrusten, dienen zich allerlei oneffenheden aan. Dingen die niet kloppen, zonder te kunnen duiden waarom ze niet kloppen. Uiteraard wordt er ook een knappe latin lover ten tonele gevoerd die de onderbuik van Dagmar doet kriebelen. De hoop op een nieuwe prins op een wit paard, of in dit geval in een zwarte Porsche, hoort nu eenmaal bij het genre chicklit. Maar toch neemt de spanning in de tweede helft van het boek zienderogen toe. Er wordt een moord gepleegd en de lezer heeft geen idee of het bij deze ene moord blijft. De sfeer is goed getekend, de plot solide. Bovendien verdient Vermeer een compliment omdat De vlucht een stuk beter en origineler is dan haar debuutroman All-inclusive.
Suzanne Vermeer beschrijft in De vlucht een wereld van lange dagen werken, van feesten tot diep in de nacht. Een wereld van broeierige door zon en drank ingegeven relaties. Een wereld van macht, drugs en groot geld. Het is de donkere kant van het zonnige vakantie-eiland die zich door de lezer goed laat consumeren aan de rand van het zwembad of op het strand. De vlucht is geen hoogvlieger, maar wel heerlijke zomerlectuur. Bovendien is het verhaal gestoken in een prachtige cover. Daarnaar kijken is een genot op zich.
Wanneer de zevenentwintig jarige stewardess Dagmar merkt dat haar vriend Ruben vreemd gaat, verbreekt ze de relatie. De wraaklustige Ruben verspreid allerlei leugens over Dagmar, waardoor al haar vrienden haar laten vallen. Bovendien wordt zij op haar werk geschorst omdat zij seksuele toespelingen tegen passagiers zou hebben gemaakt. Dagmar schakelt een privé detective in om de waarheid boven tafel te krijgen. Geheel over haar toeren vliegt zij naar haar vriendin Marianne die tourmanager is op het vakantie eiland Mallorca. Dagmar merkt al snel dat haar vriendin en haar collega´s bij vreemde zaken betrokken zijn. Omdat zij verliefd wordt op de knappe Orlando, directeur van het bureau van toerisme te Mallorca, sust Dagmar haar geweten in slaap. Als Marianne vermoord wordt en haar collega Ingrid op de intensive care komt, besluit Dagmar op onderzoek uit te gaan.
Zoals vele door vrouwen geschreven boeken, begint De vlucht met een relatie die stukloopt en een jonge vrouw die verdrietig achterblijft. Wat volgt is de beschrijving van een rouwproces en de manier waarop het vrouwelijk slachtoffer probeert de regie over haar eigen leven weer in handen te krijgen. Suzanne Vermeer doet dat vakkundig, dat moet gezegd. Zonder in soapachtig sentiment te vervallen, beschrijft ze hoe Dagmar met steeds meer en steeds grotere problemen geconfronteerd wordt. Door middel van kleine speldenprikjes maakt zij duidelijk dat later in het boek ook misdaadelementen een rol zullen gaan spelen. Maar dat is later. Het begin van het boek is hoogwaardige chicklit met emotionele dieptepunten als meest spannende momenten.
Vanaf het moment dat Dagmar op Mallorca komt uitrusten, dienen zich allerlei oneffenheden aan. Dingen die niet kloppen, zonder te kunnen duiden waarom ze niet kloppen. Uiteraard wordt er ook een knappe latin lover ten tonele gevoerd die de onderbuik van Dagmar doet kriebelen. De hoop op een nieuwe prins op een wit paard, of in dit geval in een zwarte Porsche, hoort nu eenmaal bij het genre chicklit. Maar toch neemt de spanning in de tweede helft van het boek zienderogen toe. Er wordt een moord gepleegd en de lezer heeft geen idee of het bij deze ene moord blijft. De sfeer is goed getekend, de plot solide. Bovendien verdient Vermeer een compliment omdat De vlucht een stuk beter en origineler is dan haar debuutroman All-inclusive.
Suzanne Vermeer beschrijft in De vlucht een wereld van lange dagen werken, van feesten tot diep in de nacht. Een wereld van broeierige door zon en drank ingegeven relaties. Een wereld van macht, drugs en groot geld. Het is de donkere kant van het zonnige vakantie-eiland die zich door de lezer goed laat consumeren aan de rand van het zwembad of op het strand. De vlucht is geen hoogvlieger, maar wel heerlijke zomerlectuur. Bovendien is het verhaal gestoken in een prachtige cover. Daarnaar kijken is een genot op zich.
1
Reageer op deze recensie
