Toeval

toeval, toeval,Als toeval niet bestaat, en daar zijn vrijwel alle politiemensen het over eens, dan is de geheimzinnige in Amerika wonende Eva Noorlander, die onlangs debuteerde met de thriller In Dubio een en dezelfde als misdaadauteur Simon de Waal. Want hoe toevallig is het dat beiden undercoveragent zijn geweest, beiden standplaats Amsterdam hadden, beiden met die activiteit zijn gestopt, beiden besloten te gaan schrijven, beiden kozen voor het thrillergenre en beiden terecht kwamen bij uitgerij Lebowski.
Maar toeval bestaat wel volgens Eva. Heel veel toeval zelfs. In Dubio loopt er van over. Te veel toeval voor een ervaren crimewriter. Dus, in dubio of niet, zeg maar gewoon Eva.
Het verhaal van In Dubio is simpel. Undercover agente Joyce is na een levensbedreigende actie, waarbij zij bijna vermoord werd, tijdelijk op non actief gesteld. Wanneer de politiepsycholoog Frans haar het groene licht geeft om weer aan het werk te gaan is haar eerste opdracht ogenschijnlijk simpel. Zij moet contact leggen met de free lance fotograaf Thomas wiens vrouw Barbara vermist wordt. De politie verdenkt hem ervan zijn vrouw te hebben vermoord. Joyce weet in contact te komen met de verdachte fotograaf, maar valt vervolgens als een blok voor de charmeur. De verliefde Joyce gelooft voor 100% in de onschuld van Thomas. Ze wil zijn onschuld bewijzen, maar is de man zo onschuldig als hij zich voordoet of heeft hij een donkere gevaarlijke kant?
Het verhaal van In Dubio is aardig als uitgangspunt voor een tv scenario. De probleemstelling is eenvoudig, het aantal personages beperkt en de mogelijkheden om de karakters broeierig om elkaar heen te laten lopen zijn legio. Voor een thriller in boekvorm is het gegeven echter wat mager. Het gegeven van de op non actief gestelde undercoveragent is duizenden malen eerder gebruikt en wordt door Eva Noorlander nergens aan de clichésfeer onttrokken.
Verder kent het verhaal geen andere verhaallijnen, dus steunt het volledig op de vraag of Thomas nu wel of niet zijn vrouw heeft vermoord. De politie, klem in haar tunnelvisie, is overtuigd van wel. De verliefde Joyce is van het tegendeel overtuigd. Een weinig interessante zwart wit positie, die snakt naar grijstinten en diepgang.
Helaas is de psychologische uitwerking oppervlakkig en blijven de personages karikaturen.
Alleen Joyce, worstelend tussen haar beroepseer en haar loyaliteit ten opzichte van Thomas, komt hier en daar tot leven. Maar ook zij kan zich nauwelijks onttrekken aan het clichébeeld van de door verliefdheid verblinde vrouw die zich tegen alles keert wat bedreigend is voor haar geliefde.
In Dubio is een rechttoe rechtaan thriller, zonder poespas verteld. Gemakkelijk geschreven, gemakkelijk te lezen. Het taalgebruik is ontdaan van alle franje, bijna spreektaal. De plot is minstens zo simpel. Heeft ie het wel of heeft ie het niet gedaan? Onderweg wordt veel gevergd van de verbeelding van de lezer, want sommige elementen, bedoeld om verwarring te zaaien, zijn ronduit te toevallig en ongeloofwaardig voor woorden. Dat geldt ook voor het slot. Alleen met de nodige kunstgrepen weet Eva Noorlander een einde te breien aan het dunne verhaal.
In Dubio is een boek dat het beste genoten kan worden als vakantiethriller, lui onderuit gezakt, de kritiekloze blik wisselend op het boek en op de ondergaande zon gericht. De lezer in dubio: nog een laatste glas wijn of niet?. Een minstens zo spannende probleemstelling.