Lezersrecensie
Korte misdaadverhalen
wisselend van kwaliteit,Juni 2006. De maand van het spannende boek, waarin de CPNB (Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek) iedere koper van een detective of thriller (ter waarde van 12.50 Euro) de verhalenbundel Schuld & Boete van Ian Rankin cadeau geeft.
Een alleraardigste geste.
In Schuld en Boete zijn vier korte verhalen opgenomen die wat lengte en kwaliteit betreft flink van elkaar verschillen. Goed te noemen is het verhaal waarin een radiopresentatrice telefonisch bedreigd wordt door een angstaanjagende psychopaat en het diep menselijke verhaal waarin inspecteur Rebus van een invalide ex-collega hoort dat er in het verzorgingshuis waar hij woont erg veel bejaarden plotseling sterven. Aardig is het verhaal waarin Rebus naast het lijk van een door een autobus aangereden man een GSM vindt met de tekst Tell me who to kill op het display. Matig is het verhaal over het 19e eeuwse lijk dat gevonden wordt bij opgravingwerkzaamheden onder een oud Universiteitsgebouw.
Het probleem van de korte verhalen is dat er voor sfeerbeschrijving ruimte noch tijd is. Verder hebben korte verhalen, zoals Ian Rankin die schrijft, de beperking dat karakters nauwelijks omschreven worden en dat er van karakterontwikkeling al helemaal geen sprake is. Dat maakt dat de verhalen sterk afhankelijk zijn van een goed idee en een verrassend einde. En eerlijk gezegd blijft Ian Rankin daarin soms in gebreke. De intriges zijn veelal ongeloofwaardig. De verhalen zijn overduidelijk geconstrueerd. Tijdens de eindafrekening moeten te veel kunstgrepen worden uitgehaald om de lezer te laten geloven in de oplossingen.
De korte verhalen in Schuld & Boete geven daarom een vertekend beeld van de Schotse schrijver Ian Rankin en zijn grote kracht om het menselijk tekort in aansprekende misdaadverhalen te verbeelden. Dat neemt niet weg dat Schuld & Boete lezenswaardig en leuk is. Leuk meegenomen in ieder geval.
Een alleraardigste geste.
In Schuld en Boete zijn vier korte verhalen opgenomen die wat lengte en kwaliteit betreft flink van elkaar verschillen. Goed te noemen is het verhaal waarin een radiopresentatrice telefonisch bedreigd wordt door een angstaanjagende psychopaat en het diep menselijke verhaal waarin inspecteur Rebus van een invalide ex-collega hoort dat er in het verzorgingshuis waar hij woont erg veel bejaarden plotseling sterven. Aardig is het verhaal waarin Rebus naast het lijk van een door een autobus aangereden man een GSM vindt met de tekst Tell me who to kill op het display. Matig is het verhaal over het 19e eeuwse lijk dat gevonden wordt bij opgravingwerkzaamheden onder een oud Universiteitsgebouw.
Het probleem van de korte verhalen is dat er voor sfeerbeschrijving ruimte noch tijd is. Verder hebben korte verhalen, zoals Ian Rankin die schrijft, de beperking dat karakters nauwelijks omschreven worden en dat er van karakterontwikkeling al helemaal geen sprake is. Dat maakt dat de verhalen sterk afhankelijk zijn van een goed idee en een verrassend einde. En eerlijk gezegd blijft Ian Rankin daarin soms in gebreke. De intriges zijn veelal ongeloofwaardig. De verhalen zijn overduidelijk geconstrueerd. Tijdens de eindafrekening moeten te veel kunstgrepen worden uitgehaald om de lezer te laten geloven in de oplossingen.
De korte verhalen in Schuld & Boete geven daarom een vertekend beeld van de Schotse schrijver Ian Rankin en zijn grote kracht om het menselijk tekort in aansprekende misdaadverhalen te verbeelden. Dat neemt niet weg dat Schuld & Boete lezenswaardig en leuk is. Leuk meegenomen in ieder geval.
1
Reageer op deze recensie
