Bizar maar origineel

Aspe is de feelgood onder de ‘crime en detectives’. Het voelt altijd als thuiskomen. Dankjewel @standaard_uitgeverij en @jonasboets voor dit recensie-exemplaar!

Waarover gaat dit boek?
De jonge Pieter Van In wordt op een onchristelijk uur opgetrommeld voor een gijzeling. De plaats: Rusthuis Minnewater. Je snapt wel dat Van In onmiddellijk dacht aan één of ander programma waar men mensen beetneemt. Het ‘circus’ is compleet als hij ontdekt dat de gijzelnemers dames van gevorderde leeftijd zijn. Het lachen vergaat hem wanneer hij een foto te zien krijgt waarop een oude man staat, vastgebonden op een stoel, met een ketting van vlijmscherpe conservenblikken. Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Kan Van In en Versavel de waarheid ontdekken?

Oordeel
De reeks rond Van In is altijd een beetje bizar geweest. Bizar in de goede zin van het woord. Niet alledaagse zaken passeren de revue. Ook Jonas Boets zet deze fantastische trend verder. Hij blijft trouw de geest van Pieter Aspe volgen. Maar wel met zijn eigen touch. De dialogen zijn nog grappiger, de uitkomst van het onderzoek blijft steevast een knaller. Zoals reeds gezegd volgt deze reeks de jonge Pieter Van In. Lezers die vroeger al boeken van Pieter Aspe hebben gelezen kennen de kleine kantjes van de commissaris. En ook Boets volgt daarin. Het personage van Van In begint zich te ontwikkelen. De weten dat hij voortvarend te werk gaat en ook nu begin je dat als lezer te merken. Het is ondertussen het 4de boek rond de jongere Van In, hij wordt wat ouder en zijn karakter begint al stilletjes aan te evalueren naar de gekende Van In. Als trouwe lezer doet dit alleen maar deugd.
Hoe bizar ook deze verhaallijn was, ik heb alleen maar genoten van dit boek!