Lezersrecensie
Psychologische thriller pur sang
Eindelijk na lang en ongeduldig wachten weer een boek van het schrijversechtpaar dat verantwoordelijk is voor mijn thrillerverslaving. Door de verhalen van Nicci French raakte ik een aantal jaar geleden pas echt in de ban van het spannende boek. Na het lezen van Vang me als ik val weet ik weer waarom. Ik heb het boek bijna letterlijk verslonden. Vanaf pagina één sleurde hoofdpersoon Holly Krauss mij haar wereld binnen. Een wereld die ik niet kon loslaten tot het boek uit was. Ik heb intens genoten van Vang me als ik val, samen met Bezeten van mij is dit veruit mijn favoriete Nicci French.
Holly Krauss is een wulpse meid van 27 die de wind flink in de zeilen heeft. Ze ziet er goed uit, is charmant en sexy, heeft een leuke man en een eigen bedrijf. Wat kan er dan nog mis gaan? Als je Holly Krauss heet een heleboel. In haar raast een onbedwingbare hang naar zelfdestructie. Alles wat ze doet moet steeds gekker, steeds wilder. Koortsachtig balanceert ze keer op keer op de rand van de afgrond, maar weet zichzelf staande te houden. Maar dan komt het moment dat ze in een onbewaakt ogenblik haar evenwicht verliest, met alle desastreuze gevolgen van dien. In vliegende vaart struikelt ze over de grens van het toelaatbare en sleept onbedoeld verschillende mensen met zich mee. Vroeger ving haar vader haar altijd op als ze viel, maar papa is dood. Wie neemt het van hem over en vangt haar op voordat ze definitief te pletter stort
Vang me als ik val is een psychologische thriller pur sang. De typische Nicci French schrijfstijl met oog voor detail is duidelijk herkenbaar aanwezig, maar het verhaal op zich heeft een verfrissende nieuwe invalshoek ten opzichte van voorgaande boeken. Het echtpaar lijkt een nieuwe weg in te slaan. Deze keer geen sterke vrouw in de hoofdrol die slachtoffer is van een situatie die ze zelf niet heeft gecreëerd. Deze keer is de hoofdrolspeelster labiel en zelf verantwoordelijk voor de netelige situaties waar ze zich in bevindt. De vernietigende gevolgen van haar daden breiden zich als een snel verspreidende olievlek uit en maken haar omgeving praktisch vleugellam. Alleen de echt sterke personen weten zich staande te houden en orkaan Holly tot bedaren te brengen, zonder dat het ten koste gaat van henzelf.
Nicci French is er wat mij betreft uitstekend in geslaagd om van hoofdpersoon Holly een echt mens te maken met de nodige gebreken, maar met een goede inborst. Praktisch door het hele boek heen lift de lezer mee in haar hoofd. Dit maakt het geheel tot een aangrijpend relaas met een realistisch tintje. Het is onmogelijk om Holly niet in je hart te sluiten. De chaos, de wanhoop, de ongecontroleerde wildheid en haar soms verwarde gedachtes houden je in de greep en maken dat het verhaal levensecht aanvoelt. De herkenbare alledaagse dingen die zorgvuldig door het boek heen geweven zijn (touwtje van een joggingbroek waar je te hard aan trekt zodat het verdwijnt in de broeksband, nagelschaartje dat altijd kwijt is als je het dringend nodig hebt etc.) versterken dit gevoel alleen maar.
Ik heb lang zitten twijfelen tussen vier of vijf sterren, het zijn er vijf geworden. Collega Sander beoordeelde het boek met drie sterren. Meestal zitten we aardig op één lijn, dus ik vroeg me af waar het verschil in zit. Misschien speelt het mee dat de hoofdpersoon in het verhaal een vrouw is waar ik me op sommige punten mee kan identificeren. Is het dan een echt vrouwenboek? Nee, dat zou ik ook niet durven te beweren. Wat voor mij cruciaal is bij het beoordelen van een boek is het gevoel dat ik tijdens het lezen krijg. Wil ik het zo snel mogelijk uitlezen, pakt het verhaal me en blijft het steeds in mijn hoofd zitten, spreekt de schrijfstijl me aan? Kortom, is de auteur in staat om iets op mij over te brengen (sympathie, spanning etc.)? Op al deze vragen kan ik wat betreft Vang me als ik val bevestigend antwoorden. Ik ben het met Sander eens dat de onderhuidse beklemming die in andere boeken van Nicci French zo duidelijk een rol speelde, in dit verhaal minder aanwezig is, toch grijpt het mij minstens zo zeer aan. Dit zit hem voornamelijk in het psychologische sausje dat vakkundig door het boek heen is geroerd. Het blijft boeiend om Holly te volgen, elke misstap brengt weer zijn eigen spanning mee. Elke actie roept weer een reactie op die nog alle kanten uit kan. De schrijvers maken hierin duidelijk hun eigen keuze en banen de weg door een oerwoud aan mogelijkheden, die de lezer uiteindelijk naar de schokkende climax leidt. Dit boek voelt als een echte Nicci French en is wat mij betreft misschien wel hun beste werk tot nu toe.
Holly Krauss is een wulpse meid van 27 die de wind flink in de zeilen heeft. Ze ziet er goed uit, is charmant en sexy, heeft een leuke man en een eigen bedrijf. Wat kan er dan nog mis gaan? Als je Holly Krauss heet een heleboel. In haar raast een onbedwingbare hang naar zelfdestructie. Alles wat ze doet moet steeds gekker, steeds wilder. Koortsachtig balanceert ze keer op keer op de rand van de afgrond, maar weet zichzelf staande te houden. Maar dan komt het moment dat ze in een onbewaakt ogenblik haar evenwicht verliest, met alle desastreuze gevolgen van dien. In vliegende vaart struikelt ze over de grens van het toelaatbare en sleept onbedoeld verschillende mensen met zich mee. Vroeger ving haar vader haar altijd op als ze viel, maar papa is dood. Wie neemt het van hem over en vangt haar op voordat ze definitief te pletter stort
Vang me als ik val is een psychologische thriller pur sang. De typische Nicci French schrijfstijl met oog voor detail is duidelijk herkenbaar aanwezig, maar het verhaal op zich heeft een verfrissende nieuwe invalshoek ten opzichte van voorgaande boeken. Het echtpaar lijkt een nieuwe weg in te slaan. Deze keer geen sterke vrouw in de hoofdrol die slachtoffer is van een situatie die ze zelf niet heeft gecreëerd. Deze keer is de hoofdrolspeelster labiel en zelf verantwoordelijk voor de netelige situaties waar ze zich in bevindt. De vernietigende gevolgen van haar daden breiden zich als een snel verspreidende olievlek uit en maken haar omgeving praktisch vleugellam. Alleen de echt sterke personen weten zich staande te houden en orkaan Holly tot bedaren te brengen, zonder dat het ten koste gaat van henzelf.
Nicci French is er wat mij betreft uitstekend in geslaagd om van hoofdpersoon Holly een echt mens te maken met de nodige gebreken, maar met een goede inborst. Praktisch door het hele boek heen lift de lezer mee in haar hoofd. Dit maakt het geheel tot een aangrijpend relaas met een realistisch tintje. Het is onmogelijk om Holly niet in je hart te sluiten. De chaos, de wanhoop, de ongecontroleerde wildheid en haar soms verwarde gedachtes houden je in de greep en maken dat het verhaal levensecht aanvoelt. De herkenbare alledaagse dingen die zorgvuldig door het boek heen geweven zijn (touwtje van een joggingbroek waar je te hard aan trekt zodat het verdwijnt in de broeksband, nagelschaartje dat altijd kwijt is als je het dringend nodig hebt etc.) versterken dit gevoel alleen maar.
Ik heb lang zitten twijfelen tussen vier of vijf sterren, het zijn er vijf geworden. Collega Sander beoordeelde het boek met drie sterren. Meestal zitten we aardig op één lijn, dus ik vroeg me af waar het verschil in zit. Misschien speelt het mee dat de hoofdpersoon in het verhaal een vrouw is waar ik me op sommige punten mee kan identificeren. Is het dan een echt vrouwenboek? Nee, dat zou ik ook niet durven te beweren. Wat voor mij cruciaal is bij het beoordelen van een boek is het gevoel dat ik tijdens het lezen krijg. Wil ik het zo snel mogelijk uitlezen, pakt het verhaal me en blijft het steeds in mijn hoofd zitten, spreekt de schrijfstijl me aan? Kortom, is de auteur in staat om iets op mij over te brengen (sympathie, spanning etc.)? Op al deze vragen kan ik wat betreft Vang me als ik val bevestigend antwoorden. Ik ben het met Sander eens dat de onderhuidse beklemming die in andere boeken van Nicci French zo duidelijk een rol speelde, in dit verhaal minder aanwezig is, toch grijpt het mij minstens zo zeer aan. Dit zit hem voornamelijk in het psychologische sausje dat vakkundig door het boek heen is geroerd. Het blijft boeiend om Holly te volgen, elke misstap brengt weer zijn eigen spanning mee. Elke actie roept weer een reactie op die nog alle kanten uit kan. De schrijvers maken hierin duidelijk hun eigen keuze en banen de weg door een oerwoud aan mogelijkheden, die de lezer uiteindelijk naar de schokkende climax leidt. Dit boek voelt als een echte Nicci French en is wat mij betreft misschien wel hun beste werk tot nu toe.
1
Reageer op deze recensie
