Een Sprookje

Je moet een boek niet beoordelen op de kaft. Maar bij dit boek werd ik echt naar het boek toegetrokken door de kaft. Vooral de kleuren zijn erg mooi. En dan die ondertitel. Ik was wel even toe aan een luchtig verhaal tussendoor.

De achttienjarige Ellamara woont samen met haar moeder in Boston. Haar vader is al een aantal jaar uit beeld en die missen ze ook niet. Ze hebben het goed samen. Al meteen in het eerste hoofdstuk komt daar nogal ruw een einde aan. Dat had ik kunnen weten als ik de achterflap gelezen had, maar dat doe ik eigenlijk niet altijd. Dan was ik er misschien wel een beetje op voorbereid geweest. Vanaf het begin wordt je namelijk door Ellamara meegenomen in haar leven en dat leest erg prettig. Maar dan raken ze betrokken bij een auto-ongeluk. En dat moment komt binnen alsof je zelf in die auto zit. Het zorgt er wel voor dat je door wilt blijven lezen.

Ella's moeder komt te overlijden. Ella overleeft het ongeluk, maar raakt zwaargewond. Na een lange revalidatieperiode zal ze bij haar vader in Los Angeles moeten gaan wonen. Hij heeft inmiddels een volledig nieuw leven opgebouwd met een nieuwe vrouw en haar dochters. Niet iedereen zit meteen op haar te wachten. En dan wordt ze ook nog naar een dure privéschool gestuurd, waar ze zich ook niet helemaal thuis voelt.

Ella heeft het geestelijk erg zwaar en dat komt tijdens het lezen goed naar voren. Lichamelijk zal ze niet meer de oude worden. Ze zal zich moeten aanpassen aan de situatie. Dat gaat met vallen en opstaan. De enige waar ze nog een beetje zichzelf bij kan zijn is Cinder. Die kent ze via haar blog en ze onderhouden al jaren een online chat relatie. In het boek wordt het verhaal van Ella afgewisseld met dat van Cinder, die zelf ook de nodige problemen heeft. Die afwisseling maakt dat je beide personen ook echt leert kennen. Dat geldt overigens ook voor de verschillende bijfiguren die vooral in het leven Ella voorkomen.

Op de kaft staan de woorden 'Lezen, Zwijmel, Geniet'. Nou, dat heb ik gedaan bij dit boek. Vooral het zwijmel gehalte is erg hoog, zonder dat het echt te veel van het het goede wordt. Op basis van de titel had ik het vermoeden dat het verhaal gebaseerd zou zijn op het sprookje van Assepoester. SPOILER: dat is ook zo. Maar het is evengoed een origineel verhaal geworden. Het is een verhaal waarbij de liefde van de bladzijdes afspat. Maar er is ook ruimte voor wat serieuzere emoties. Het is echt een boek om bij weg te zwijmelen. Het is echt een sprookje, waarbij je echt van de personages gaat houden. Ik kan niet wachten op het volgende deel.