Lezersrecensie
Ik geef je de zon
Laatst las ik Ik geef je de zon van Jandy Nelson en dat was me een verrassing. Het boek werd overladen met prijzen en de recensies waren allemaal heel erg positief. En ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Het is een boek wat ik in eerste instantie niet zo snel uit de schappen zou pakken. Maar omdat iedereen zo positief was, besloot ik het toch maar eens te lezen.
Ik geef je de zon is het tweede boek van de Amerikaanse schrijfster Jandy Nelson. Er zijn zelfs al plannen voor een film en dat kan ik goed begrijpen. Het verhaal leent zich namelijk uitstekend voor het witte doek.
Ik vind het een aanrader. Het verhaal gaat over de tweeling Jude en Noah. Ze zijn onafscheidelijk, totdat er iets gebeurt in hun leven waardoor ze uit elkaar groeien. Je moet wel blijven opletten. Het verhaal wordt namelijk vanuit twee perspectieven vertelt. Het begint met de 13-jarige Noah. Dan is alles nog rustig, al merk je wel dat binnen het gezin het een en ander mis is. Vervolgens is zus Jude aan de beurt, maar die is dan al zestien. Dan is er dus al het een en ander gebeurt. Het is ook even omschakelen, maar dat zorgt er wel voor dat je door wil blijven lezen. Uiteindelijk komen alle puzzelstukjes bij elkaar en dan heb een erg goed in elkaar zittend verhaal gelezen.
De personages zijn realistisch en geloofwaardig. Jude en Noah en hun ouders zouden zo een gezin kunnen zijn dat naast je woont. Terwijl Jude en Noah steeds meer uit elkaar groeien, leer je ze als lezer wel beter kennen. De tweeling begrijpt elkaar niet altijd, maar dat komt omdat ze elkaar niet alles vertellen. Als lezer weet je wel wat er aan de hand is en krijg je begrip voor de keuzes die ze allebei maken.
Het taalgebruik is apart, maar wel heel erg mooi. Het verhaal is grappig en ontroerend tegelijkertijd. Het is ook een boek over kunst. De hele familie heeft iets met kunst op hun eigen manier. Maar ook het boek zelf is een kunststukje op zich. Dit boek valt officieel in de categorie Young Adult, maar als volwassenen zul je ongetwijfeld ook kunnen genieten van dit boek.
Ik geef je de zon is het tweede boek van de Amerikaanse schrijfster Jandy Nelson. Er zijn zelfs al plannen voor een film en dat kan ik goed begrijpen. Het verhaal leent zich namelijk uitstekend voor het witte doek.
Ik vind het een aanrader. Het verhaal gaat over de tweeling Jude en Noah. Ze zijn onafscheidelijk, totdat er iets gebeurt in hun leven waardoor ze uit elkaar groeien. Je moet wel blijven opletten. Het verhaal wordt namelijk vanuit twee perspectieven vertelt. Het begint met de 13-jarige Noah. Dan is alles nog rustig, al merk je wel dat binnen het gezin het een en ander mis is. Vervolgens is zus Jude aan de beurt, maar die is dan al zestien. Dan is er dus al het een en ander gebeurt. Het is ook even omschakelen, maar dat zorgt er wel voor dat je door wil blijven lezen. Uiteindelijk komen alle puzzelstukjes bij elkaar en dan heb een erg goed in elkaar zittend verhaal gelezen.
De personages zijn realistisch en geloofwaardig. Jude en Noah en hun ouders zouden zo een gezin kunnen zijn dat naast je woont. Terwijl Jude en Noah steeds meer uit elkaar groeien, leer je ze als lezer wel beter kennen. De tweeling begrijpt elkaar niet altijd, maar dat komt omdat ze elkaar niet alles vertellen. Als lezer weet je wel wat er aan de hand is en krijg je begrip voor de keuzes die ze allebei maken.
Het taalgebruik is apart, maar wel heel erg mooi. Het verhaal is grappig en ontroerend tegelijkertijd. Het is ook een boek over kunst. De hele familie heeft iets met kunst op hun eigen manier. Maar ook het boek zelf is een kunststukje op zich. Dit boek valt officieel in de categorie Young Adult, maar als volwassenen zul je ongetwijfeld ook kunnen genieten van dit boek.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Kim
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
