Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Witte Dood

Kim 14 maart 2020
Witte Dood is het vierde boek van Robert Galbraith over de norse privédetective Strike en zijn partner Robin. Het boek is los te lezen, maar voor de nodige achtergrond informatie over Strike en Robin is het wel fijn als je de voorgaande boeken ook gelezen hebt. Het eerste en het tweede deel vond ik nog behoorlijk spannend. Bij deel drie werd het al iets minder en was het al wat aan de langdradige kant. En dat wordt in Witte Dood eigenlijk doorgezet.

Het verhaal begint met een proloog op het moment waar deel drie is geëindigd, namelijk op de bruiloft van Robin. Als er een lange tijd tussen het lezen van deel drie en Witte Dood zit, zal dit zorgen voor een moment van herkenning. Het is ook meteen duidelijk dat het niets zal worden tussen Robin en Matthew. Het is de vraag of deze best lange proloog noodzakelijk was voor de rest van het verhaal. Het lijkt in dit geval wel alsof het eigenlijk nog bij deel drie had gehoord. Het voegt niet echt iets toe aan de rest van het boek, want na de bruiloft gaan we een jaar vooruit als de verwarde Billy het kantoor van Strike binnenkomt met zijn verzoek.

De mogelijke moordzaak en een afpersingszaak kan op zich best spannend zijn. Er zitten ook zeker wat spannende stukken in het verhaal verwerkt. Het boek is met ruim 700 pagina’s een behoorlijk dikke pil. Dat vind ik helemaal niet erg, maar over dit boek heb ik langer gedaan dan ik had gewild. Dat komt vooral door de zeer gedetailleerde persoonlijke ontwikkeling van Robin en Strike. Als je de eerste drie delen heb gelezen, weet je dat Strike een veteraan is, die last heeft van zijn beenprothese. Dit wordt in Witte Dood bijna in elk hoofdstuk wel een keer benoemd. En dat is iets teveel van het goede. Ook vormt de onderlinge relatie tussen Robin en Strike een groot deel van het boek. Het wordt allemaal zeer gedetailleerd omschreven. Dat haalt de spanning uit het verhaal.

Na een ontzettend lange beschrijving van van alles en nog wat, komt daar dan het einde van het boek in zicht. Hier wordt alles duidelijk. Alle eindjes worden in razend tempo aan elkaar geknoopt. Tegen die tijd had ik zoveel gelezen, dat ik eigenlijk ook niet meer goed wist wat er nu eigenlijk gebeurd was.

Witte Dood is bij vlagen spannend, maar ook langdradig door de vele gedetailleerde omschrijvingen. Ik vond het daardoor lastig om echt in het verhaal te blijven. Dat had ik bij het vorige deel ook al een beetje. Ik hoop dat het volgende deel weer iets meer vaart heeft.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Kim