Lezersrecensie
Lichtpuntjes
Dit essay was mijn eerste kennismaking met Raoul de Jong. Het thema van dit essay dat er voor mij het meeste uitspringt, is 'doorzetten'. Ondanks alle vooroordelen die er waren en zijn, toch je eigen pad volgen en er alles aan doen om je droom te bereiken. Dit thema komt terug in de beschreven stukjes geschiedenis en zie je ook terug als drijfveer van Raoul. Raoul beschrijft de tegenslagen die je te verduren hebt als je te maken krijgt met vooroordelen en discriminatie. En waarom de mensen die hij beschrijft voor hem een vorm van inspiratie zijn.
"Over de schouders van de zeilgemeenschap kijk ik naar de mensen die lijken op mijn vader, de mensen die in dit scenario weer eens zijn gereduceerd tot figuranten, zoals vaak in de geschiedenis. Ik vrees dat ze me zien als een overloper, de 'huisslaaf', de kwaadaardig 'mulat, het derde archetype uit deze ingewikkelde geschiedenis.Ik ben hier voor jullie, wil ik naar ze roepen. Niet voor het blauwe water! Omdat ik weet dat jullie belangrijke dingen weten, zelfs als de mensen hier dat nog niet zien! Maar ik ben onderdeel van de zeilgemeenschap en ik weet niet hoe ik over de muur kan stappen."
Dit laat duidelijk de essentie van dit essay zien. Je voelt de wanhoop en onmacht. Zo mooi hoe vervolgens het nummer aan wordt gezet en hij begint de dansen. Op de vraag 'wie ben jij?', antwoordt hij: 'de droom van mijn voorouders'. Prachtig!
"Over de schouders van de zeilgemeenschap kijk ik naar de mensen die lijken op mijn vader, de mensen die in dit scenario weer eens zijn gereduceerd tot figuranten, zoals vaak in de geschiedenis. Ik vrees dat ze me zien als een overloper, de 'huisslaaf', de kwaadaardig 'mulat, het derde archetype uit deze ingewikkelde geschiedenis.Ik ben hier voor jullie, wil ik naar ze roepen. Niet voor het blauwe water! Omdat ik weet dat jullie belangrijke dingen weten, zelfs als de mensen hier dat nog niet zien! Maar ik ben onderdeel van de zeilgemeenschap en ik weet niet hoe ik over de muur kan stappen."
Dit laat duidelijk de essentie van dit essay zien. Je voelt de wanhoop en onmacht. Zo mooi hoe vervolgens het nummer aan wordt gezet en hij begint de dansen. Op de vraag 'wie ben jij?', antwoordt hij: 'de droom van mijn voorouders'. Prachtig!
1
Reageer op deze recensie