Sfeervolle prenten en een rake boodschap

Dit prentenboekdebuut van Esther Leeuwrik, laureate van de Lemniscaat illustratorenwedstrijd 2014, is een frêle, poëtische verbeelding van een diepzinnige tekst over hoe iedereen ergens zijn plaatsje heeft. Zelfs als iemand nergens meer is, zoals de aan MS overleden auteur Judith Kunkeler, die toch ergens aanwezig blijft, onder meer dankzij dit postume voorleesverhaal. Want wie schrijft, die blijft.  

Eva besluit te verdwijnen, omdat niemand een plekje in zijn hart heeft voor haar. Ze neemt de bus tot de laatste halte en volgt dan pijltjes die wijzen naar Nergens. Dat lijkt haar een goede bestemming, want ze is wel nieuwsgierig naar Nergens: als haar moeder bijvoorbeeld iets kwijt is, roept ze altijd uit dat het ‘nergens’ te vinden is. En als het verloren voorwerp weer opduikt, waar is het dan zolang geweest?  

Wanneer Eva op haar zoektocht naar Nergens denkt dat ze verdwaald is, heet een oude man haar hartelijk welkom in Nergens. Waar ze allerlei spullen aantreft die zijn kwijtgeraakt. Op de tekeningen zien we boeken, platen, tassen, sjaals, paraplu’s, brillen, heel veel knuffelbeesten, maar ook echte poezen, vogeltjes en zelfs een mammoet. Soms krijgt Eva even een vriendje dat is verdwaald, maar al gauw weer gevonden wordt en uit Nergens verdwijnt.  

Na lange tijd verloren zaadjes geplant en verloren boeken gelezen te hebben, is Eva groot geworden en ontmoet ze in een treurig dorpje nog meer verloren en vergeten bewoners, zoals heksen, elfjes en kabouters. Ze brengt weer wat leven in het stille dorp door er verloren zaadjes van bloemen en groenten te planten om lekkere groentesoep te koken en brood te bakken, wat de anderen aanzet tot het vinden van verloren kippen of schapen. Eva maakt zich zo geliefd bij de dorpelingen dat wanneer ze na een wandeling weer verdwaalt, zij haar gaan zoeken. Ze moet toch érgens zijn! En dat is precies waar Eva is, omdat zij haar in hun hart gesloten hebben.  

Een simpel, goed gevonden verhaaltje met een eenvoudige, maar rake boodschap: je bent pas ergens, je hebt je eigen plekje, als je ergens thuishoort, waar je veilig en geliefd bent. De ragfijne pentekeningen van Leeuwrik, ingekleurd met zachte en stemmige waterverf, vullen de tekst goed aan en geven het wat wijsgerige verhaal een speelse lichtheid die het dankzij de vele details in de sfeervolle prenten makkelijk verteerbaar maken. Ergens zijn er ongetwijfeld lezers die hier lekker bij zullen wegdromen.