Monotoom verhaal

Normaal gesproken geniet ik van boeken van Deborah Raney. Er gebeurt in andere boeken van Deborah Raney veel, maar in het boek Spoorloos zijn de hoogtepunten niet te vinden. Ze zijn spoorloos. Het is een mooi geschreven boek, maar doordat er maar weinig gebeurt wordt het verhaal saai. Pas over de helft van het boek gebeuren er weer dingen waardoor er nog hoop is voor het vinden van de vermiste Jill.

Aan de andere kant kan ik me indenken dat het boek wel realistisch geschreven is. Met echte vermissingszaken worden soms weinig aanknopingspunten gevonden en duurt het soms lang voordat iemand terecht is of wordt de persoon niet gevonden. De traagheid van de gang van zaken is in die zin wel realistisch, maar komt het boek niet ten goede.