Een drama

Emily Henry is een auteur waarvan je haar boeken echt geweldig of helemaal niets vindt. Dat ze enorm populair is staat buiten kijf. Deze populariteit kent ze met name in het buitenland. In Nederland lijkt de hype nog wat achter te blijven of zelfs uit te doven. Haar boek Beach Read werd al vrij snel vertaald, maar wel drie keer opnieuw uitgegeven. Eerst verscheen het als Toen winter zomer werd, vervolgens als Stranddagboek en nu gewoon als Beach read. In het Engels verscheen People We Meet on Vacation al in 2021, een Nederlandse vertaling volgde pas in 2023. Ik heb eerder genoemde boeken gelezen en terwijl ik erg van het eerste boek had genoten, viel het tweede mij flink tegen. Ik durfde dan ook niet zo goed aan Book Lovers te beginnen. Het heeft niet voor niets twee jaar op de plank gelegen. De achterflap kwam mij bekend voor en ik twijfelde heel erg of het niet allemaal een beetje hetzelfde zou worden.

De hoofdpersoon in dit boek is Nora Stevens. Als kind was ze al gek op boeken en lezen en nu heeft ze een baan in de uitgeefwereld als literair agent. Stiekem droomt ze ervan om corrector te worden en hoewel ze eerder al deze kans kreeg, heeft ze deze in de ijskast gezet. Dit vanwege haar zus libby, voor wie ze zich erg verantwoordelijk voelt na de dood van hun moeder. Diezelfde zus is nu zwanger en nodigt Nora uit om samen op vakantie te gaan. Even een maand in een andere omgeving. Niet zomaar een omgeving, maar Sunshine Falls, een klein stadje waar één van de boeken die Nora heeft aangekocht zich afspeelt. Nora besluit mee te gaan. Het stadje is totaal niet wat het lijkt en het helpt dan ook totaal niet dat ze Charlie Lastra continu tegen het lijf loopt. Je weet wel, die ene corrector met wie ze een moeizame werkafspraak heeft gehad en inmiddels al twee jaar niet gezien heeft. Nora wil niets met hem te maken hebben, maar ze ziet ook wel in dat Charlie ontlopen zinloos is. Lukt het haar om geen gevoelens voor hem te ontwikkelen of is dit bijvoorbaat al een verloren zaak?

Ik val direct met de deur in huis, want dit boek is echt niet goed. En dan bedoel ik ook écht niet goed. Nora is een enorm saaie hoofdpersoon, een kartonnen doos is nog interessanter. Henry heeft haar op een bepaalde manier willen portretteren en daar is ze absoluut in geslaagd. Ze is stijf, op het koude af. Ze begraaft zich in haar werk en ze denkt dat ze hiermee voor anderen kan zorgen. Ze zegt dat ze om Libby geeft, maar dit komt niet over. Sterker nog, Nora lijkt haar zus bijna te verstikken met haar gedrag. Op een gegeven moment gaat ze zich dit realiseren, maar dan zijn we al bijna aan het eind van het boek aanbeland. Deze ontwikkeling komt laat en hoewel dat niet per se slecht is, is de snelheid waarmee deze neergepend lijkt te zijn dat wel. Hierdoor lijkt het overhaast en is er weinig opbouw naar dit moment. Helaas geldt dit niet alleen voor Nora, want ook de rest van de personages is niet boeiend genoeg en dat is jammer, zeker voor een romance waarin de chemie een van de belangrijkste aspecten is. Hoewel Charlie een meer gelaagd personage is, is ook hij niet bijster interessant. Zowel Charlie als Nora hebben veel meegemaakt, maar dit komt niet goed uit de verf. Dit geldt ook voor Libby, want haar personage is ook tweedimensionaal. Er zijn slechts een aantal momenten waarop ze opleeft, maar dit is te weinig om haar echt te laten boeien. Doordat de personages zo bizar saai zijn, is er ook weinig sprake van chemie tussen Nora en Charlie.

De schrijfstijl van dit boek is redelijk. Het is niet slecht, maar is ook niet uniek. Het is gewoontjes en hierdoor kabbelt het verhaal rustig voort. Het zorgt er alleen wel voor dat ik totaal niet werd meegesleept. Mijn aandacht verslapte regelmatig waardoor ik best wel eens iets miste. Het boeide me alleen niet genoeg om het luisterboek even terug te spoelen, ook al wordt dit fijn voorgelezen door Julia Whelan.

Bij het lezen van de achterflap viel mij meteen iets op. Het verhaal heeft heel veel weg van Henry’s eerdere boek Beach read en dat gevoel bleef ik houden tijdens het lezen. De gelijkenissen zijn groot, het voelt zelfs alsof deze twee boeken een op een van elkaar zijn overgenomen. Het was vanaf het begin al duidelijk dat Nora en Charlie niet echt vijanden waren, het ging er toch direct al gemoedelijk aan toe. Jammer, want de plotlijn beloofde wat anders. Hierdoor was er geen spanningsboog die je normaal wel hebt bij een enemies to lovers romance. Henry schrijft voor mijn gevoel volgens dezelfde formule: vrouw zit niet goed in haar vel, gaat voor een langere tijd nar een klein stadje en ontmoet daar een man. Dit werkt de eerste twee keer prima, maar later begint dit behoorlijk inspiratieloos te voelen. Deze auteur is voor mij nu op dit punt beland.

Book Lovers van Emily Henry heeft mij behoorlijk teleurgesteld, zeker nadat veel buitenlandse lezers enthousiast waren. Voor mij mist het verhaal diepgang en lijkt het veel te veel op haar eerdere twee boeken. Ik miste chemie en de formule die deze auteur gebruikt droop er bij mij vanaf. Ik had geen klik met de personages en daardoor voelt het verhaal als een worsteling om door te komen. De romance was ongeloofwaardig en te voorspelbaar. Ik heb nog een boek van deze auteur liggen, Happy Place, maar dit is dan ook echt de laatste kans. Ik kan het luisterboek niet meer omruilen op Audible, dus ik ga het gewoon proberen.