Een prima tussendoortje met een einde dat het verhaal redt

Ik weet niet of het mijn zwangerschapsbrein is of iets anders, maar dit boek pakte mij niet zoals ik had verwacht. Dit kan liggen aan de enorme hoeveelheid miscommunicatie, of dat het echt een slow-pace verhaal was tot ongeveer 85% van het verhaal.

Ik kon mij moeilijk identificeren met de karakters en miste een stukje beleving. Aan het einde lag het tempo wel wat hoger en kon ik vlotter lezen, het einde heeft het verhaal voor mij echt gered.

Het verhaal wordt overigens verteld vanuit Addie en Dylan en verspringt in de tijd, dit is wel goed gedaan! Ik had geen enkel moment dat ik hierdoor verward raakte, maar vond het juist fijn om op die manier beide kanten van het verhaal te leren kennen en alle details die meespeelden in mij op te nemen. Van mij had het tempo alleen wat hoger gemogen en de tropes er iets minder dik op kunnen liggen.

Flaptekst:
Addie en haar zus Deb zijn voorbereid op een epic roadtrip naar een bruiloft in Schotland. Snacks, playlist, route: alles ligt klaar. Een kleine aanrijding later, en hun Mini heeft opeens drie extra passagiers: Dylan, Addie’s ex-vriend; zijn beste vriend Marcus, die meer issues heeft dan een doorsnee weekblad; en de onbekende Rodney, die niemand eigenlijk kent maar die ook een lift naar de bruiloft nodig had.

Wat zal het eerder begeven, de auto of de gespannen vrede tussen de passagiers.